مثانه خجالتی (پاریورزی)

مثانه خجالتی چیست؟

مثانه خجالتی که تحت عنوان پاریورزی نیز شناخته می شود شرایطی است که شخص در صورت وجود افراد دیگر از استفاده از سرویس بهداشتی هراس دارد.

در نتیجه این افراد در صورت اجبار به استفاده از سرویس بهداشتی در اماکن عمومی اضطراب قابل توجهی را تجربه می کنند.

گاهی افرادی که مثانه خجالتی دارند سعی می کنند از مسافرت، برقراری ارتباط اجتماعی و حتی کار کردن در دفاتر خودداری کنند.

آن ها همچنین در صورت نیاز به آزمایش داروهای متفاوت مرتبط با مدرسه، محل کار یا ورزشگاه در ادرار کردن مشکل دارند.

بر اساس تخمین ها 20 میلیون نفر در ایالات متحده از مثانه خجالتی رنج می برند. این بیماری می تواند در تمامی سنین از کودکان نو پا تا سالمندان رخ دهد.

مثانه خجالتی به احتمال زیاد قابل درمان است.

علائم مثانه خجالتی

افرادی که مثانه خجالتی دارند از ادرار کردن در سرویس بهداشتی عمومی یا اطراف دیگران حتی در خانه هراس دارند.

آن ها خودشان را مجبور به استفاده از سرویس بهداشتی می کنند اما نمی توانند این کار را انجام دهند.

افرادی که دچا این مشکل هستند غالباً سعی می کنند رفتارهای خود را تغییر دهند تا مجبور به استفاده از سرویس بهداشتی عمومی نشوند. مثال این رفتارها عبارت است از:

• از موقعیت های اجتماعی، مسافرت یا فرصت های شغلی به دلیل ترس از نیاز به ادرار کردن در عموم اجتناب می کنند.
• برای جلوگیری از نیاز به ادرار کردن تا حد امکان مایعات کمتری می نوشند.
• با فکر کردن یا هنگام تلاش برای استفاده از سرویس بهداشتی عمومی دچار اضطراب شده و مواردی مانند ضربان قلب سریع، تعریق، لرزش و حتی غش کردن را تجربه می کنند.
• همیشه به دنبال سرویس بهداشتی خالی یا دارای تنها یک توالت هستند.
• در زمان ناهار یا استراحت های دیگر برای ادرار کردن به خانه رفته و سپس به فعالیت خود باز می گردند.
• سعی می کنند در خانه به طور مکرر از سرویس بهداشتی استفاده کنند تا مجبور نباشند از سرویس بهداشتی عمومی استفاده کنند.

در صورتی که به طور مرتب این علائم را تجربه کرده و یا بسیاری از عادت های اجتماعی خود را به دلیل مثانه خجالتی تغییر داده اید لازم است به پزشک مراجعه کنید.

علل مثانه خجالتی

پزشکان مثانه خجالتی را در طبقه هراس اجتماعی قرار می دهند.

هرچند اضطراب و گاهی ترس می تواند از عواطف مرتبط با این مشکل باشد اما از نظر پزشکان معمولاً عوامل متعدد دیگری در ارتباط با این مشکل وجود دارد که شامل موارد زیر است:

• عوامل محیطی مانند سابقه مورد تمسخر قرار گرفتن، آزار و یا اذیت از جانب دیگران در رابطه با استفاده از سرویس بهداشتی
• اضطراب ژنتیکی
• عوامل فیزیولوژیکی از جمله سابقه شرایط پزشکی که احتمالاً بر توانایی ادرار کردن تأثیر می گذارد

پزشکان مثانه خجالتی را هراس اجتماعی می دانند هرچند این مشکل یک بیماری روانی نیست. با این حال این یک وضعیت بهداشت روانی و نیازمند حمایت و درمان است.

درمان مثانه خجالتی

درمان مثانه خجالتی معمولاً شامل ترکیبی از پشتیبانی سلامت روان حرفه ای و گاهی مصرف داروها است.

لازم است پزشک برای اطمینان از عدم داشتن اختلال اساسی تاثیر گذار بر توانایی ادرار کردن ارزیابی هایی انجام دهد.

در صورت تشخیص مثانه خجالتی باید برای علائم و دلایل خاص آن یک برنامه درمانی فردی را دنبال کنید.

داروهای تجویزی

پزشک می تواند برای درمان هرگونه اضطراب اساسی مرتبط با مثانه خجالتی داروهایی تجویز کند. با این حال داروها همیشه نتیجه نداده و تاثیر آن ها به ویژه برای افراد مبتلا به این بیماری ثابت نشده است.

نمونه هایی از داروهای تجویز شده برای درمان مثانه خجالتی عبارتند از:

• داروهای تسکین دهنده اضطراب شامل بنزودیازپین ها مانند آلپرازولام (زاناکس) یا دیازپام (والیوم)
• داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل) یا سرترالین (زولوفت)
• مسدود کننده های آلفا آدرنرژیک که عضله مثانه را برای ادرار راحت تر شل می کنند مانند تامسولوسین (فلومکس)
• داروهای مورد استفاده برای کاهش احتباس ادرار مانند بتانکول (اورکولین)

اجتناب از برخی داروها

پزشک علاوه بر درمان های بهبود مثانه خجالتی داروهای شما را برای تشخیص ایجاد مشکل در ادرار نیز بررسی می کند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

داروهای ضد کولینرژیک مانند:

• آتروپین
• گلیکوپیرولات (رابینول)

داروهای نورآدرنرژیک که باعث افزایش مقدار نوراپی نفرین بدن می شوند مانند:

• ونلافاکسین (افکسور XR)
• نورتریپتیلین (پاملور)
• بوپروپیون (ولبوترین)
• اتوموکستین (استراترا)

پزشکان بسیاری از این موارد را به عنوان داروهای ضد افسردگی تجویز می کنند.

حمایت از سلامت روان

حمایت از سلامت روان مرتبط با مثانه خجالتی می تواند شامل درمان شناختی رفتاری یا CBT باشد.

در این نوع درمان یک متخصص درمانگر عواملی که باعث ایجاد تغییر در رفتار و افکار شما می شود را مشخص کرده و برای روبه رویی با موقعیت هایی که بتوانید ترس های خود را برطرف کنید به شما کمک خواهد کرد.

این روش 6 تا 10 جلسه درمانی طول کشیده و تخمین زده می شود از هر 100 نفر 85 نفر آن ها می توانند این مشکل را از طریق CBT کنترل کنند.

شرکت در گروه های حمایتی آنلاین یا حضوری نیز می تواند مفید باشد.

بیشتر بخوانید: بیماری عصبی و مشکل کنترل مثانه

عوارض

مثانه خجالتی می تواند هم عوارض اجتماعی و هم جسمی داشته باشد.

اگر ادرار خود را به مدت طولانی نگه دارید در معرض خطر عفونت مجاری ادراری و همچنین ضعیف شدن عضلات کف لگن مورد استفاده برای ادرار کردن قرار خواهید گرفت.

همچنین احتمالاً به دلیل محدود کردن مصرف مایعات دچار سنگ کلیه، سنگ غده بزاقی و سنگ کیسه صفرا میشوید.

اضطراب مرتبط با مثانه خجالتی می تواند به تغییر چشمگیر رفتارها منجر شده و از بیرون رفتن در مکان های عمومی جلوگیری کند.

این مشکل می تواند بر روابط شما با دوستان و خانواده تأثیر بگذارد و مانع توانایی انجام کار شود.

بیشتر بخوانید: درمان مشکلات مثانه و کنترل آن

بیشتر بخوانید: نوار مثانه و بررسی عملکرد دستگاه ادرار تحتانی

مثانه خجالتی یک عارضه قابل درمان است. اگر مثانه خجالتی دارید می توانید با کاهش اضطراب در مکان های عمومی با موفقیت ادرار کنید.

پشتیبانی پزشکی و روانی لازم برای رسیدن به این هدف زمان بر بوده و احتمالاً می تواند ماه ها تا سال ها طول بکشد.

اگر فکر می کنید برای درمان مشکل تان نیاز به درمان پزشکی دارید می توانید با تماس با شماره های زیر یک وقت ملاقات با پزشک اورولوژیست کلینیک یادمان، دکتر علی حاجب، تنظیم کنید.

تلفن ثابت

۰۲۱۸۸۵۹۱۵۲۳

۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶

۰۲۱۸۸۵۹۱۳۵۸

تلفن همراه

۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰

آدرس:

تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک