6 علامت اختلال مثانه در کودکان

5 دقیقه مطالعه

7 دی 1398

بدون دیدگاه

آیا کودک شما مبتلا به اختلال مثانه یا مشکل مثانه شده است؟ زمانی که رفتن به دستشویی، با موفقیت به کودک آموزش داده شد – انجام این کار باید آسان تر شود – اما اگر همچنان کودک، خودش را خیس کند چه باید کرد؟

زمانی که یک کودک بالای 4 سال، به طور مکرر دچار روز ادراری می شود و هیچ گونه علت پزشکی زمینه ای ندارد، ممکن است مبتلا به اختلال تخلیه مثانه باشد.

اختلال تخلیه، بسیار شایع است و در توصیف مشکلات مربوط به نگه داشتن ادرار، دشواری در تخلیه مثانه یا بی اختیاری ادراری به کار می رود.

هیچ کس نمی داند چرا اختلال تخلیه اتفاق می افتد اما این عارضه می تواند کودک را از نظر فیزیکی، اجتماعی و روانشناسی تحت تاثیر قرار دهد.

اگر این بیماری بدون درمان باقی بماند، برخی از انواع اختلال تخلیه می تواند در طولانی مدت منجر به آسیب دائمی به کلیه شود.

خوشبختانه، انواع مختلفی از درمان وجود دارد که می تواند به کودکان کمک کند، کنترل مثانه خود را دوباره با موفقیت به دست گیرند.

علائم مشکل و اختلال مثانه

در اینجا برخی از علائمی که نشان دهنده ابتلای کودک به اختلال تخلیه است آورده شده است:

با وجود پر نشدن مثانه، احساس نیاز فوری به دستشویی دارد

کودکان مبتلا به پرکاری مثانه (OAB) هر یک ساعت یا بیشتر، احساس نیاز فوری به استفاده از دستشویی می کنند.

اغلب کودکان دارای OAB، بی اختیاری ادراری خواهند داشت و برخی ممکن است به عفونت سیستم ادراری مبتلا شوند؛ گاهی این علائم OAB، حتی بدون وجود عفونت ادراری، ادامه پیدا می کنند.

برخی از کودکان سعی می کنند با قرار دادن پاها به صورت ضربدری یا با استفاده از دیگر اقدامات فیزیکی، ادرار خود را نگه دارند.

OAB با رفتار درمانی درمان می شود تا مثانه از طریق زمان بندی مراجعات به دستشویی، آموزش داده شود اما گاهی اوقات، به داروهایی برای کاهش نیاز فوری به ادرار نیز نیاز است.

حتی پس از رفتن به دستشویی، احساس می کند مثانه همچنان پر است

در کودکان مبتلا به اختلال تخلیه، ماهیچه هایی که جریان ادرار به خارج از بدن را کنترل می کند، به طور کامل شل نمی شوند و مثانه هیچ گاه کاملا تخلیه نمی شود.

این امر باعث ایجاد علائمی مثل خیس کردن در طول روز و شب، احساس پر بودن همیشگی مثانه، نیاز فوری و تقلا کردن برای ادرار کردن است.

کودکان مبتلا به این عارضه، ریسک بیشتری در ابتلا به عفونت کلیه دارند.

اختلال تخلیه با دارو، به منظور شل کردن مثانه و با رفتار درمانی، به منظور آموزش دوباره مغز و مثانه برای همکاری با یکدیگر، درمان می شود.

کمتر از 3 بار در روز ادرار می کند

کودکان مبتلا به کم کاری مثانه، قادرند 6-8 ساعت را بدون ادرار کردن، سپری کنند.

گاهی این کودکان، مجبورند برای خروج ادرار، فشار وارد کنند زیرا ماهیچه مثانه به خاطر کشیدگی زیاد، ضعیف می شود و ممکن است به سیگنال مغز مبنی بر اعلام زمان رفتن به دستشویی، پاسخ ندهد.

در مورد مثانه کم کار، خروج اتفاقی ادرار زمانی اتفاق می افتد که مثانه، بسیار پر می شود و لبریز می شود.

این کودکان، شروع به تبعیت از یک برنامه زمان بندی تخلیه می کنند، به این صورت که سعی می کنند هر چند ساعت یک بار، بدون توجه به احساس نیاز به ادرار، به دستشویی بروند.

این برنامه ادرار مکررتر، می تواند به جلوگیری از کشیدگی بیش از حد مثانه و بازگرداندن کشیدگی ماهیچه به حالت اول کمک کند.

یبوست مکرر به همراه بی اختیاری ادراری در طول روز

مطالعات نشان می دهند که تقریبا تمام کودکان مبتلا به اختلال تخلیه، به درجاتی از یبوست/حبس مدفوع یا اختلال روده نیز مبتلا هستند.

یکی از اجزای اصلی درمان اختلال تخلیه، درمان تهاجمی برای حل احتباس مدفوع است.

در بسیاری از مواردی که یبوست، به درستی درمان می شود، علائم مثانه در کودکان، بهبود می یاید یا به کلی از بین می رود.

بیشتر بخوانید: کلینیک تست نوار مثانه در تهران

شب ادراری و خروج ناخواسته مدفوع

شب ادراری در کودکان، حتی پس از آموزش موفق آن ها برای رفتن به دستشویی در طول روز، بسیار شایع است،

اغلب کودکانی که فقط شب ادراری دارند و هیچ مشکلی در روز ندارند، آناتومی سیستم ادراری غیرطبیعی ندارند.

اگرچه، کودکانی که شب ادراری دارند و دچار خروج ناگهانی مدفوع (بی اختیاری دفع نیز نام دارد) نیز هستند، ممکن است مشکلاتی در عملکرد سیگنال های دریافتی توسط مثانه و/یا روده های خود داشته باشند.

زمانی که سیگنال های مثانه مختل شوند، عصب های مشابهی که اختیار دفع را کنترل می کنند نیز درگیر می شوند و کودک در کنترل حرکات روده، دچار مشکل می شود.

بیشتر بخوانید: شب ادراری و عدم امکان کنترل مثانه در کودکان

کودک، بالای 4 سال است و به طور موفقیت آمیز برای رفتن به دستشویی آموزش دیده است اما همچنان دچار روز ادراری است

اختلال تخلیه، معمولا تا زمانی که کودک، بیش از 4 سال سن دارد و همچنان با گذشت حداقل 6 ماه از پایان آموزش دستشویی، دچار روزادراری است، تشخیص داده نمی شود.

در گام اول، اورولوژیست، کودک را معاینه می کند تا بررسی کند آیا هیچ گونه دلیل پزشکی یا آناتومیکی وجود دارد که بتواند باعث روزادراری شود.

اگر معاینه، هیچ مشکلی را نشان نداد، پزشک، دستور انجام تست های بیشتر را می دهد تا عملکرد مثانه بررسی شود و شواهد وجود اختلال تخلیه ارزیابی شود.