درمان زگیل تناسلی
90% زگیل های تناسلی ناشی از پاپیلوماویروس انسانی HPV نوع 6 یا 11 هستند. HPV نوع 6 یا 11، معمولا پیش از شناسایی زگیل تناسلی یا در زمان آن یافت می شوند.
پاپیلوماویروس انسانی نوع 16، 18، 31، 33 و 35 نیز گاهی در زگیل های تناسلی دیده می شوند و می توانند با نئوپلازی درون اپی تلیالی با درجه بالا مرتبط باشند، خصوصا در افرادی که درگیر عفونت HIV هستند.
علاوه بر زگیل های نواحی تناسلی، پاپیلوماویروس انسانی نوع 6 و 11 با زگیل های ملتحمه، بینی، دهان و حلق نیز مرتبط هستند.
علائم و نشانه های زگیل تناسلی
زگیل های تناسلی معمولا بدون علامت هستند، اما بر اساس اندازه و محل می توانند دردناک یا خارشی باشند.
معمولا زگیل های تناسلی، مسطح، دارای زائده های نوک تیز یا ساقه دار بر روی مخاط تناسلی هستند.
زگیل های تناسلی عموما در مکان های مشخصی مانند اطراف ورودی مهبل در زنان، زیر پوست ختنه گاه در آلت های ختنه نشده و روی بدنه آلت های تناسلی ختنه شده ایجاد می شوند.
زگیل های تناسلی می توانند در مکان های مختلفی در اپیتلیوم مقعدی-تناسلی یا درون مجرای مقعدی-تناسلی (مثلا گردن رحم، مهبل، مجرای ادراری، منطقه بین ناحیه تناسلی و مقعد و کیسه بیضه) ایجاد شوند.
زگیل های درون مقعدی، عمدتا در افرادی که رابطه جنسی مقعدی داشته اند دیده می شود اما ممکن است در مردان و زنانی که سابقه تماس جنسی مقعدی ندارند نیز ایجاد شود.
تشخیص زگیل تناسلی
تشخیص زگیل تناسلی معمولا به صورت بالینی و از طریق معاینه چشمی صورت می گیرد.
زگیل تناسلی می تواند به کمک نمونه برداری تایید شود و در صورتی انجام می شود که:
- تشخیص، قطعی نیست
- زخم ها به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهند
- بیماری طی درمان، بدتر می شود
- زخم، غیر معمولی است
- سیستم ایمنی فرد ضعیف است
- زگیل ها، رنگی، سفت، ثابت یا ریش ریش هستند یا خونریزی می کنند.
زگیل های تناسلی معمولا بی علامت هستند اما بر اساس اندازه و محل، ممکن است دردناک یا خارشی باشند.
استفاده از تست DNA پاپیلوماویروس انسانی برای تشخیص زگیل تناسلی، توصیه نمی شود زیرا نتایج تست، مدیریت بالینی عارضه را تغییر نمی دهد.
تاکنون از استیک اسید %3-5، که باعث تغییر رنگ پوست به سفید می شود، برای شناسایی مخاط تناسلی درگیر عفونت HPV استفاده شده است.
اگرچه، استفاده از استیک اسید، یک تست مخصوص عفونت HPV نیست.
بنابراین، استفاده روزمره از این روش برای شناسایی تغییرات مخاطی منتسب به عفونت پاپیلوماویروس انسانی توصیه نمی شود.
درمان زگیل تناسلی
دلیل اصلی درمان زگیل تناسلی ، بهبود علائم و در نهایت، از بین بردن زگیل ها است.
در صورت عدم درمان، زگیل های تناسلی نمایان، می توانند خود به خود از بین بروند/ف بدون تغییر باقی بمانند یا افزایش اندازه یا تعداد دهند.
درمان های موجود برای زگیل تناسلی، احتمالا عفونت HPV را کاهش می دهند اما لزوما آن را ریشه کن نمی کنند.
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد وجود زگیل تناسلی یا درمان آن، با ابتلا به سرطان گردن رحم مرتبط است.
درمان زگیل تناسلی باید بر اساس اولویت بیمار، منابع موجود و تجربه درمانگر تنظیم شود.
هیچ شواهدی وجود ندارد که یک درمان نسبت به درمان دیگر اولویت دارد و هیچ درمان به خصوص و ایده آلی برای تمام بیماران یا زگیل ها وجود ندارد.
به خاطر عدم اطمینان در مورد تاثیر درمان بر روی انتقال پاپیلوماویروس انسانی در آینده و احتمال درمان خود به خودی، یک روش جایگزین و قابل قبول برای برخی افراد، به تعویق انداختن درمان و انتظار برای درمان خود به خودی است.
فاکتورهای موثر در انتخاب درمان، شامل اندازه، تعداد، محل و مورفولوژی زگیل ها، اولویت بیمار، هزینه درمان، راحتی، اثرات جانبی و تجربه درمانگر است
به طور کلی، زگیل هایی که روی سطوح مرطوب یا بین چین های پوستی قرار دارند، نسبت به درمان موضعی بهترین پاسخ را نشان می دهند.
در صورتی که پس از یک دوره کامل درمانی، بهبود قابل ملاحظه ای در فرد دیده نشد یا اگر اثرات جانبی آن شدید بود، لازم است ماهیت درمان تغییر پیدا کند.
اغلب زگیل های تناسلی طی 3 ماه درمان، واکنش نشان می دهند. واکنش به درمان و هرگونه اثر جانبی باید در طول دوره درمانی مورد ارزیابی قرار گیرد.
روش های درمانی به روش های انجام شده توسط بیمار و روش های انجام شده توسط درمانگر طبقه بندی می شود.
برخی بیماران، روش های انجام شده توسط بیمار را ترجیح می دهند زیرا می تواند در حریم خصوصی خانه فرد انجام شود.
برای اطمینان از تاثیر این روش ها، لازم است بیمار از روش درمانی پیروی کند و قادر باشد تمام زگیل های تناسلی را شناسایی کرده و به آن ها دسترسی داشته باشد.
در این روش نیازی به قرار ملاقات های بعدی نیست.
اگرچه، شرکت در این جلسات پس از چند هفته درمان، درمانگر را قادر می سازد هرگونه سوال بیمار را در مورد استفاده از دارو و عوارض جانبی آن پاسخ دهد.
این جلسات، ارزیابی واکنش بیمار به دارو را نیز تسهیل می کند.
روش های درمانی پیشنهادی برای زگیل های تناسلی خارجی
روش های به کار رفته توسط بیمار:
- پودوفیلوکس محلول یا ژل 0.5%
- ایمیکیمود کرم 5%
- سینکاتچینز پماد 15%
روش های به کار رفته توسط درمانگر:
- کرایوتراپی با نیتروژن مایع یا کرایوپروب. استفاده مکرر هر 1-2 هفته.
- پودوفیلین رزین %10-20 در ترکیب با بنزویین
- تری کلرواستیک اسید یا بای کلرواستیک اسید %80-90
- جراحی و خارج کردن زگیل به کمک برش مماسی قیچی، برش مماسی تیغ، کورتاژ یا الکتروجراحی.
پودوفیلوکس
پودوفیلوکس، یک داروی ضد میتوز است که زگیل های را نابود می کند، نسبتا گران است، استفاده از آن آسان است و داروی بی خطری است.
محلول پودوفیلوکس باید با یک گوش پاک کن و ژل پودوفیلوکس باید با انگشت دو بار در روز به مدت 3 روز در محل زگیل ها استعمال شود و پس از آن به مدت 4 روز هیچ درمانی انجام نشود.
در صورت نیاز، این چرخه می تواند حداکثر تا 4 بار تکرار شود.
کل مساحت ناحیه درمانی زگیل، نباید بیش از 10 باشد و حجم کل پودوفیلوکس باید حداکثر mL 0.5 باشد.
در صورت امکان، کادر درمانی باید درمان را برای بار اول انجام دهد تا تکنیک صحیح را آموزش داده و تعیین کند کدام زگیل ها باید درمان شوند.
ممکن است درد خفیف تا متوسط یا حساسیت موضعی پس از درمان ایجاد شود.
ایمیکیمود
ایمیکیمود، یک افزایش دهنده ایمنی است که تولید اینترفرون و دیگر سایتوکین ها را تحریک می کند.
کرم ایمیکیمود باید یک بار در روز و در زمان خواب، سه بار در هفته به مدت حداکثر 16 هفته به کار رود.
ناحیه درمانی، 6-10 ساعت پس از استعمال باید با آب و صابون شسته شود.
واکنش های التهابی موضعی شامل قرمزی، حساسیت، سفتی و ریش ریش شدن، از عوارض شایع استفاده از ایمیکیمود هستند.
ممکن است ایمیکیمود، باعث تضعیف کاندوم ها و پرده های مهبلی شود. تاکنون تایید نشده است که استفاده از ایمیکیمود در طول دوران بارداری بی خطر است.
پماد سینکاتچینز
پماد سینکاتچینز، عصاره یک چای سبز، باید 3 بار در روز با استفاده از انگشت استعمال شود تا از پوشش کامل زگیل با یک لایه نازک از پماد تا زمان برطرف شدن کامل زگیل اطمینان حاصل شود.
استفاده از این محصول نباید بیش از 16 هفته ادامه پیدا کند.
این دارو نباید پس از مصرف شسته شود. در زمانی که پماد بر روی پوست قرار دارد، باید از تماس جنسی پرهیز شود.
شایع ترین اثر جانبی این دارو، قرمزی پوست، خارش/سوزش، درد، ریش ریش شدن، ورم، سفتی و ایجاد دانه های پوستی است.
هیچ داده بالینی در مورد اثربخشی یا ایمنی سینکاتچینز در مقایسه با سایر روش های درمانی زگیل های مقعدی-تناسلی وجود ندارد.
این دارو برای افراد مبتلا به HIV، افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف یا افراد دارای تبخال تناسلی توصیه نمی شود زیرا ایمنی و اثربخشی این درمان تایید نشده است.
ایمنی سینکاتچینز در دوران بارداری نیز ناشناخته باقی مانده است.
کرایوتراپی ، فریز کردن
کرایوتراپی یا فریز کردن زگیل های تناسلی ، زگیل ها را به وسیله از هم پاشی سلولی گرمایی نابود می کند.
لازم است کادر درمانی در استفاده صحیح از این روش درمانی مجرب باشند، زیرا افراط یا تفریط در این روش می تواند منجر به ایجاد عوارض یا کاهش اثربخشی شود.
درد پس از استفاده از نیتروژن مایع، نکروز و گاهی تاول، طبیعی است.
در صورتی که زگیل ها در نواحی متعددی پراکنده شده باشند یا ناحیه درگیر زگیل، بزرگ باشد، بی حسی موضعی می تواند درمان را تسهیل کند.
رزین پودوفیلین
رزین پودوفیلین %10-25 باید بر روی هر زگیل استعمال شود و اجازه داده شود تا پیش از تماس ناحیه مورد درمان با لباس ها، خشک شود.
استفاده بیش از حد یا خشک نشدن رزین می تواند منجر به حساسیت موضعی ناشی از انتشار رزین به نواحی مجاور شود.
در صورت لزوم، درمان می تواند به صورت هفتگی تکرار شود. برای پرهیز از احتمال عوارض مربوط به جذب و سمیت سیستمیک، لازم است از دو دستورالعمل پیروی شود:
1. استعمال در هر جلسه باید به کمتر از 0.5 میلی لیتر پودوفیلین یا مساحت کمتر از 10 محدود باشد
2. ناحیه مورد درمان نباید شامل هیچ گونه جراحت یا زخم باز باشد.
محل درمان باید 1-4 ساعت پس از استعمال، کاملا شسته شود تا حساسیت موضعی کاهش یابد.
ایمنی پودوفیلین در دوران بارداری تایید نشده است. رزین های پودوفیلین در غلظت اجزا و آلاینده های فعال متفاوت هستند. اطلاعاتی در مورد طول عمر نگهداری و پایداری پودوفیلین موجود نیست.
تری کلرواستیک اسید یا بای کلرواستیک اسید
تری کلرواستیک اسید و بای کلرواستیک اسید، هر دو عواملی هستند که به کمک انعقاد شیمیایی پروتئین ها، زگیل ها را نابود می کنند.
اگرچه از این مواد به طور گسترده استفاده می شود، اما تحقیقات کاملی روی آن ها انجام نشده است.
محلول های تری کلرواستیک اسید در مقایسه با آب، ویسکوزیته پایینی دارند و در صورت مصرف بیش از حد می توانند به سرعت گسترش پیدا کنند و بنابراین می توانند به بافت های مجاور آسیب برسانند.
تنها مقادیر اندکی باید استعمال شود و اجازه داده شود پیش از نشستن یا ایستادن بیمار، خشک شود.
در صورت شدید بودن درد، اسید می تواند با صابون یا سدیم بی کربنات خنثی شود.
در صورت استعمال مقادیر زیاد اسید، لازم است پودر تالک، سدیم بی کربنات یا صابون مایع روی ناحیه مورد درمان ریخته شود تا اسید واکنش نداده را از محیط جمع آوری کند.
در صورت لزوم، درمان می تواند به صورت هفتگی تکرار شود.
جراحی
جراحی، این مزیت را دارد که معمولا می تواند زگیل ها را در یک مرحله از بین ببرد. اگرچه، چنین درمانی نیازمند آموزش اساسی، تجهیزات و طول مدت ویزیت طولانی تر است.
پس از بی حسی موضعی، زگیل های تناسلی به صورت فیزیکی به کمک الکتروکوتر از بین می روند.
باید مراقب بود تا با کنترل عمق الکتروکوتر، از ایجاد زخم جلوگیری کرد. در روش دیگر، می توان زگیل ها را با برش مماسی به کمک قیچی، چاقوی جراحی، لیزر یا کورتاژ از بین برد.
جراحی بیش از همه برای بیمارانی مفید است که تعداد زگیل یا سطح درگیر زیادی دارند.
لیزر کربن دی اکسید و جراحی می تواند برای مدیریت زگیل های گسترده یا زگیل های درون مجرای ادراری مفید باشد، خصوصا در افرادی که به درمان های دیگر پاسخ نشان نداده اند.
از آنجا که تمام درمان های موجود، کمبودهایی دارند، برخی کلینیک ها از درمان های ترکیبی استفاده می کنند.
داده های مربوط به تاثیر یا ریسک عوارض مربوط به استفاده از این روش های ترکیبی محدود است.
روش های جایگزین
روش های جایگزین شامل درمان هایی است که ممکن است اثرات جانبی بیشتری داشته باشند و/یا داده های کمتری در مورد تاثیر آن وجود دارد.
این روش ها شامل استفاده از اینترفرون، درمان فوتودینامیک و استفاده موضعی از سیدوفوویر است.
روش های پیشنهادی برای زگیل های گردن رحم
برای زنانی که زگیل گردن رحم دارند، لازم است پیش از آغاز درمان، نمونه برداری انجام شود. مدیریت این زگیل ها باید با مشورت یک متخصص انجام شود.
روش های پیشنهادی برای زگیل های مهبلی
کرایوتراپی با نیتروژن مایع. استفاده از کرایوپروب در مهبل توصیه نمی شود زیرا ریسک سوراخ شدن مهبل وجود دارد.
یا
تری کلرواستیک اسید یا بای کلرواستیک اسید %80-90. مقادیر اندکی از این مواد بر روی زگیل ها استعمال می شود و اجازه داده می شود تا خشک شود.
در صورت استفاده زیاد از اسید، باید پودر تالک، سدیم بی کربنات یا صابون مایع روی سطح ریخته شود تا اسید واکنش داده نشده را از محل بزداید.
روش های پیشنهادی برای زگیل های مجرای ادراری
کرایوتراپی با نیتروژن مایع
پودوفیلین %10-20 در ترکیب با بنزویین. سطح درمان و پوست طبیعی مجاور باید پیش از تماس با پودوفیلین خشک باشد. این درمان می تواند به صورت هفتگی تکرار شود.
داده های مربوط به استفاده از پودوفیلوکس و ایمیکیمود برای درمان زگیل های مجرای ادراری محدود است.
روش های پیشنهادی برای زگیل های مقعدی
کرایوتراپی با نیتروژن مایع
تری کلرواستیک اسید یا بای کلرواستیک اسید %80-90
مقادیر اندکی از این مواد بر روی زگیل ها استعمال می شود و اجازه داده می شود تا خشک شود.
در صورت استفاده زیاد از اسید، باید پودر تالک، سدیم بی کربنات یا صابون مایع روی سطح ریخته شود تا اسید واکنش داده نشده را از محل بزداید. این درمان می تواند به صورت هفتگی تکرار شود.
جراحی
زگیل های درون مقعدی باید با مشورت یک متخصص مدیریت شوند. ب
سیاری از افرادی که بر روی مخاط مقعدی دارای زگیل هستند، بر روی مخاط راست روده نیز زگیل دارند، بنابراین گاهی معاینه مخاط راست روده به کمک معاینه دیجیتال، آنوسکوپی استاندارد یا آنوسکوپی با تفکیک پذیری بالا، برای افراد دارای زگیل مقعدی و/یا درون مقعدی مفید است.
ملاحظات خاص
بارداری
ایمیکیمود، سینکاتچینز و پودوفیلوکس نباید در دوران بارداری استفاده شوند. زگیل های تناسلی می توانند تکثیر شوند و در دوران بارداری شکننده شوند.
به ندرت، انواع 6 و 11 پاپیلوماویروس انسانی می تواند باعث پاپیلوماتوز تنفسی در نوزادان و کودکان شود، اگرچه هنوز مسیر انتقال به طور کامل مشخص نیست.
در صورتی سزارین برای زنان درگیر زگیل تناسلی توصیه می شود که خروجی لگن مسدود باشد یا زایمان طبیعی باعث خونریزی شدید شود.
لازم است زنان باردار دارای زگیل تناسلی، با پزشک مشورت کنند زیرا ریسک اندکی وجود دارد که نوزادان یا کودکان آن ها دچار زگیل حنجره شوند.
عفونت HIV
در افراد مبتلا به عفونت HIV، احتمال ابتلا به زگیل تناسلی نسبت به افراد دیگر بیشتر است.
به علاوه، به خاطر کاهش ایمنی سلولی، زخم ها نسبت به درمان، سرسخت تر هستند.
هیچ داده ای مبنی بر این وجود ندارد که روش های درمانی مربوط به زگیل های تناسلی خارجی باید برای افراد درگیر HIV متفاوت باشد.
اگرچه، افرادی که ایمنی آن ها به خاطر HIV یا دلایل دیگر، سرکوب شده است، ممکن است زگیل های بزرگتر یا بیشتری داشته باشند، به درمان های زگیل تناسلی به خوبی پاسخ ندهند و پس از درمان به صورت مکرر دچار بازگشت عارضه شوند.
به دلیل افزایش شیوع سرطان مقعدی در افراد مبتلا به HIV، غربالگری ابتلا به نئوپلازی درون اپی تلیالی مقعدی لازم است.
اگرچه، مدارک مربوط به سابقه نئوپلازی درون اپی تلیالی مقعدی، قابلیت اطمینان روش های غربالگری، ایمنی و پاسخ به درمان ها و ملاحظات حمایتی از این روش غربالگری محدود است.
سرطان سلول سنگ فرشی
افرادی که سرطان سلول سنگ فرشی در اندام های تناسلی آن ها تشخیص داده شده است، باید برای درمان به یک متخصص ارجاع داده شوند.
روش های کاهنده معمولا موثر هستند، اما پیگیری جلسات درمانی برای مدیریت بیمار ضروری است.
تلفن ثابت
تلفن همراه
آدرس:
تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک
