نوار عصب و عضله چیست

نوار عصب و عضله (EMG) یک تکنیک پزشکی الکترو دیاگونیک برای ارزیابی و ثبت فعالیت الکتریکی تولید شده توسط عضلات اسکلتی است. نوار عصب و عضله با استفاده از ابزاری به نام الکترومیوگراف برای تولید رکوردی به نام الکترومیوگرام انجام می شود. هنگامی که سلول های عضلانی از نظر الکتریکی یا عصبی فعال می شوند، نوار عصب و عضله پتانسیل الکتریکی تولید شده توسط این سلول ها را تشخیص می دهد.

این سیگنال ها را می توان برای تشخیص ناهنجاری ها، سطح فعالیت یا  تجزیه و تحلیل بیومکانیک حرکت تجزیه و تحلیل کرد.

کاربرد نوار عصب و عضله در پزشکی

تست نوار عصب و عضله دارای کاربردهای مختلفی در پزشکی است. نوار عصب و عضله به عنوان ابزاری برای تشخیص بیماریهای عصبی عضلانی یا به عنوان ابزاری تحقیقی برای مطالعه حرکت شناسی و اختلالات کنترل حرکتی استفاده می شود. از سیگنال های EMG گاهی اوقات برای هدایت سم بوتولینوم یا تزریق فنل به عضلات استفاده می شود. سیگنال های نوار عصب و عشله همچنین به عنوان یک سیگنال کنترل برای اندام مصنوعی مانند دست مصنوعی، بازوها و اندام تحتانی استفاده می شود

به جز در برخی شرایط، نوار عصب و عضل معمولاً با آزمایش الکترودیاگنوتیک دیگری انجام می شود که عملکرد هدایت اعصاب را اندازه گیری می کند. به این تست مطالعه هدایت عصبی (NCS) اطلاق می شود.

از این آزمایشات به طور معمول در صورت وجود درد در اندام ها، ضعف ناشی از فشرده شدن عصب نخاعی، یا نگرانی در مورد آسیب ها یا اختلالات عصبی استفاده می شود. تست نوار عصب و عضله سوزنی می تواند در تشخیص فشرده شدن یا آسیب عصبی (مانند سندرم تونل کارپال) ، آسیب ریشه عصب (مانند سیاتیک) و سایر مشکلات عضلات یا اعصاب کمک کند. سایر مشکلاتی که تست نوار عصب و عضله می تواند به تشخیص و بررسی آنها کمک کند، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، میاستنی گراویس و دیستروفی عضلانی است.

نحوه انجام تست نوار عصب و عضله

آماده سازی پوست

اولین مرحله قبل از قرار دادن الکترود سوزنی، آماده سازی پوست است. این مرحله به طور معمول شامل تمیز کردن پوست با پد الکل است.

قرار دادن الکترود سوزنی در محل مشخص شده ممکن است کمی دشوار باشد و به عوامل مختلفی مانند عضله خاص و اندازه عضله بستگی دارد. جایگذاری صحیح سوزن تست نوار عصب و عضله برای نمایش دقیق عضله مورد نظر بسیار مهم است. اگرچه تست نوار عصب و عضله در عضلات سطحی موثرتر است. زیرا نوار عصب و عضله عموما قادر به دور زدن توانایی های عملکرد عضلات سطحی و تشخیص عضلات عمیق تر نیست.

همچنین، هر چقدر میزان چربی در بدن فرد بیشتر باشد، سیگنال تست نوار عصب و عضله ضعیف تر می شود. هنگام قرار دادن سنسور تست نوار صب و عضله، مکان ایده آل قرارگیری روی شکم عضله است؛ یعنی روی خط میانی طولی. همچنین می توان شکم عضله را در حد فاصل نقطه حرکتی (میانی) عضله و نقطه قرارگیری تاندون در نظر گرفت.

عوارض تست نوار عصب و عضله

ضربان سازهای قلب و دفیبریلاتورهای قلبی کاشته شده (ICD) به طور فزاینده ای در جراحی های بالینی مورد استفاده قرار می گیرند و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد انجام مطالعات الکترو دیاگتیک نواز عصب و عضله معمول بر روی بیماران دارای این دستگاه ها خطر ایمنی برای آنها ایجاد کند. با این حال، از نظر تئووری این نگرانی وجود دارد که ممکن است تحریکات الکتریکی مطالعات هدایت عصبی (NCS) به اشتباه توسط این دستگاه ها تشخیص داده شود و منجر به مهار ناخواسته یا تحریک خروجی یا برنامه ریزی مجدد دستگاه شود.

به طور کلی، هرچه محل تحریک به ضربان ساز و دستگاه های اینچنینی نزدیک تر باشد، احتمال القای ولتاژ با دامنه کافی و مهار ضربان ساز بیشتر است. علیرغم وجود این نگرانی، هیچ گونه عارضه جانبی مرتبط با تست NCS رایج گزارش نشده است.

هیچ گونه منعی برای انجام تست نوار عصب و عضله یا NCS در خانم های باردار وجود ندارد. هیچ عارضه ای برا اثر انجام این تست ها تا به حال گزارش نشده است.

به بیماران مبتلا به ورم لنفاوی یا بیمارانی که در معرض خطر ورم لنفاوی هستند، به طور مرتب توصیه می شود تا از تحریکات پوستی در اندام آسیب دیده خودداری کنند تا از پیشرفت یا بدتر شدن لنف ادم یا سلولیت جلوگیری شود.

 علیرغم وجود خطر احتمالی، شواهد مربوط به بروز عوارض در این مورد بسیار محدود است. هیچ گزارش منتشر شده ای از سلولیت، عفونت یا سایر عوارض بر اثر انجام تست نوار عصب و عضله در لنف ادم یا گره های لنفاوی وجود ندارد. با این وجود، با توجه به خطر سلولیت در بیماران مبتلا به لنف ادم، برای انجام معاینات سوزنی در مناطق لنفاوی باید احتیاطات لازم را در نظر داشت تا از بروز عوارض جلوگیری شود.

در بیمارانی که دارای ادم ناخوشایند و پوست حساس هستند، سوراخ شدن پوست توسط الکترودهای سوزنی ممکن است منجر به برون ریزی مایع سروز شود. محیط باکتریایی این مایعات و نقض یکپارچگی پوست ممکن است خطر سلولیت را افزایش دهد. قبل از اقدام به تست نوار عصب و عضله، پزشک باید خطرات احتمالی را بر اساس اطلاعات به دست آمده بسنجد.

الکترودهای ضبط نوار عصب و عضله سطحی و عضلانی

دو نوع تست نوار عصب و عضله وجود دارد: نوار عصب و عضله سطحی و عضلانی.

 EMG سطحی

EMG سطحی با ثبت فعالیت عضله از سطح بالای عضله روی پوست، عملکرد عضله را ارزیابی می کند. الکترودهای سطح تنها قادر به ارزیابی محدود فعالیت عضلات هستند.

 EMG سطحی را می توان با یک جفت الکترود یا با مجموعه ای پیچیده تر از الکترودهای متعدد ثبت کرد. بیش از یک الکترود لازم است زیرا رکوردهای نوار عصب و عضله اختلاف پتانسیل (اختلاف ولتاژ) را بین دو الکترود جداگانه نشان می دهند. محدودیت های این روش این است که رکوردهای الکترودهای سطحی به عضلات سطحی محدود می شوند، تحت تأثیر عمق بافت زیرپوستی در محل ضبط قرار می گیرند که بسته به وزن بیمار می تواند بسیار متغیر باشد و نمی توانند به طور قابل اعتماد بین سیگنال های عضله مورد نظر و عضلات مجاور آن تمایز ایجاد کنند.

EMG سطحی در موقعیت های مختلفی استفاده می شود. به عنوان مثال، در کلینیک فیزیوتراپی. فعال سازی عضله با استفاده از EMG سطحی کنترل می شود و بیماران یک محرک شنوایی یا بینایی دارند تا به آنها کمک کند بدانند چه زمانی عضله را فعال می کنند (بیوفیدبک).

EMG سطحی می تواند برای تشخیص بیماری عصبی عضلانی مفید باشد، اما داده های کافی برای کاربرد آن برای تمایز بین شرایط نوروپاتیک و میوپاتیک یا برای تشخیص بیماری های خاص عصبی عضلانی وجود ندارد.

EMG عضلانی

EMG عضلانی را می توان با استفاده از انواع مختلف الکترودها انجام داد. ساده ترین روش، استفاده از الکترود سوزنی تک قطبی است. این می تواند یک سیم نازک باشد که به عضله وارد می شود و مرجع آن یک الکترود سطحی است. یا دو سیم نازک وارد شده به عضله که به یکدیگر ارجاع داده می شوند.

از این سیم های نازک برای کارهای تحقیقاتی یا حرکت شناسی استفاده می شود. الکترودهای تک قطبی نوار عصب و عضله به طور معمول عایق بندی شده اند و به اندازه کافی سفت هستند تا بتوانند به پوست نفوذ کنند. سوزن های تزریق سم بوتولینوم درمانی یا فنل به طور معمول الکترودهای تک قطبی هستند که از مرجع سطحی استفاده می کنند.

الکترود سوزنی متحدالمرکز دارای طراحی کمی پیچیده تری است. در نتیجه این پیکربندی پیچیده تر، سیگنال ها هنگام ضبط از یک الکترود متحدالمرکز، کوچک تر از زمانی هستند که از یک الکترود تک قطبی ضبط می شوند و اندازه گیری ها قابل اطمینان تر هستند.

برای انجام EMG عضلانی، به طور معمول یا الکترود سوزنی تک قطبی یا متحدالمرکز از راه پوست وارد بافت عضلانی می شود. سپس سوزن به چندین نقطه در عضله غیر منقبض منتقل می شود تا فعالیت عضله ارزیابی شود. ماهیچه های عادی هنگامی که با حرکت سوزن تحریک می شوند، به طور مختصر فعال شدن فیبرهای عضلانی را نشان می دهند، اما این اتفاق به ندرت بیش از 100 میلی ثانیه طول می کشد.

دو نوع متداول فعالیت پاتولوژیک در عضله در حال استراحت، پتانسیل فاسیکولاسیون (پرش عضلانی) و فیبریلاسیون هستند. پتانسیل فاسیکولاسیون فعال سازی غیرارادی در عضله است که گاهی اوقات با چشم غیر مسلح به صورت پرش عضله و یا توسط الکترودهای سطح دیده می شود. اما فیبریلاسیون فقط توسط سوزن تست نوار عصب و عضله تشخیص داده می شود و نمایانگر فعال شدن جداگانه فیبرهای عضلانی هستند که معمولاً در نتیجه بیماری عصب یا عضله است. غالباً، فیبریلاسیون ها با حرکت سوزن ایجاد می شوند و پس از قطع حرکت تا چند ثانیه یا بیشتر ادامه پیدا می کنند.

پس از ارزیابی فعالیت هنگام استراحت و حرکت سوزن، الکترومیوگرافی فعالیت عضله را هنگام انقباض ارادی ارزیابی می کند. سپس شکل، اندازه و فرکانس سیگنال های الکتریکی حاصل بررسی می شود. سپس الکترود چند میلی متر به عقب کشیده شده و دوباره فعالیت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. این کار تکرار می شود، گاهی اوقات تا زمانی که داده های مربوط به 10 تا 20 واحد حرکتی جمع آوری شود و نتیجه گیری نهایی در مورد عملکرد واحد موتور انجام شود.

هر مسیر الکترود فقط یک تصویر کاملاً محلی از فعالیت کل عضله می دهد. از آنجایی که عضلات اسکلتی در ساختار داخلی متفاوت هستند، الکترود باید در مکان های مختلف قرار بگیرد تا تست نوار عصب و عضله به صورت دقیق انجام شود.

تست نوار عصب و عضله تک فیبر تاخیر بین انقباضات فیبرهای عضلانی منفرد را در یک واحد حرکتی ارزیابی می کند و یک آزمایش حساس برای تشخصی اختلال در عملکرد اتصال عصبی عضلانی ناشی از داروها، سموم یا بیماری هایی مانند میاستنی گراویس است. این تکنیک بسیار پیچیده است و معمولاً فقط توسط افراد متخصص انجام می شود.

نوار عصب و عضله همچنین می تواند برای بررسی خستگی مرتبط با سندرم پست پولیومیلیت و عملکرد الکترومکانیکی در دیستروفی میوتونیک مفید باشد. اخیراً، با پیشرفت تکنولوژی در ورزش، تست نوار عصب و عضله به یکی از موضوعات مورد توجه مربیان ورزشی تبدیل شده است تا با استفاده از آن میزان آسیب بافت نرم را کاهش داده و عملکرد بازیکن را ارتقا دهند.

آموزش ویژه در زمینه تشخیص بیماری ها و اختلالات با استفاده از نوار عصب و عضله فقط در برنامه های دستیاری و فلوشیپ در مغز و اعصاب، فیزیولوژی اعصاب بالینی، پزشکی عصبی عضلانی و پزشکی و توانبخشی لازم است. همچنین متخصصان فوق تخصص گوش و حلق و بینی و اختلال بلع وجود دارند که آموزش های انتخابی در انجام تست نوار عصب و عضلات حنجره را گذرانده اند و متخصصان فوق تخصص ارولوژی، زنان و زایمان که آموزش انتخابی در انجام تست نوار عصب و عضلات کنترل کننده عملکرد روده و مثانه را داشته اند.

حداکثر انقباض ارادی

یکی از عملکردهای اساسی نوار عصب و عضله این است که ببینیم عضله تا چه اندازه می تواند فعال شود. رایج ترین راه مشخص شدن این فاکتور، انجام حداکثر انقباض ارادی (MVC) عضله در حال آزمایش است.

نیروی عضلانی که به صورت مکانیکی اندازه گیری می شود، به طور معمول با فعال سازی EMG عضله ارتباط زیادی دارد. معمولاً این مورد با الکترودهای سطحی ارزیابی می شود، اما باید متوجه بود که این الکترودها فقط فعالیت فیبرهای عضلانی در نزدیکی سطح را ثبت می کنند.

سایر موار استفاده نوار عصب و عضله

از نوار عصب و عضله همچنین می توان برای نشان دادن میزان خستگی در عضله استفاده کرد. این تغییرات در سیگنال نوار عصب و عضله می تواند نشانگر خستگی عضلات باشد: افزایش میانگین مطلق سیگنال، افزایش دامنه و مدت زمان پتانسیل عملکرد عضله و تغییر کلی به فرکانس های پایین. بررسی تغییرات فرکانس، رایج ترین روش استفاده از تست نوار و عضله برای تعیین میزان خستگی است. سرعت هدایت پایین تر، سلولهای عصبی حرکتی کندتر را فعال نگه می دارد.

واحد حرکتی به عنوان یک نورون حرکتی و کلیه فیبرهای عضلانی مرتبط با آن تعریف می شود. فعالیت الکتروفیزیولوژیک از چندین واحد حرکتی سیگنالی است که به طور معمول توسط تست نوار عصب و عضله ارزیابی می شود. ترکیب واحد حرکتی، تعداد فیبرهای عضلانی در هر واحد حرکتی، نوع متابولیکی رشته های عضلانی و بسیاری از عوامل دیگر بر شکل پتانسیل های واحد حرکتی در میوگرام تأثیر می گذارد.

آزمایش هدایت عصب نیز اغلب همزمان با نوار عصب و عضله برای تشخیص بیماری های عصبی انجام می شود.

برای بعضی از بیماران انجام تست نوار عصب و عضله تا حدودی دردناک است، در حالی که بعضی دیگر از بیماران تنها هنگام قرار دادن سوزن کمی احساس ناراحتی می کنند. عضله یا عضلات مورد آزمایش ممکن است برای یک یا دو روز پس از تست نوار عصب و عضله کمی دردناک باشد.

تجزیه سیگنال نوار عصب و عضله

سیگنال های تست نوار عصب و عضله اساساً از پتانسیل های عملکرد چندین واحد حرکتی تشکیل شده اند. برای تجزیه و تحلیل دقیق، سیگنال های اندازه گیری شده نوار عصب و عضله را می توان به اجرای تشکیل دهنده تجزیه کرد.

سیگنال های دریافت شده از واحدهای مختلف حرکتی دارای اشکال مشخصه متفاوتی هستند، در حالی که سیگنال های ثبت شده توسط الکترود از همان واحد حرکتی به طور معمول مشابه هستند. اندازه و شکل سیگنال ها به فیبرهای عضلانی مکانی که الکترود در آن قرار دارد بستگی دارد و بنابراین در صورت حرکت الکترود این سیگنال ها می تواند متفاوت باشد.

پردازش سیگنال نوار عصب و عضله

یکسوسازی، فرایند ترجمه سیگنال نوار عصب و عضله خام به سیگنالی با یک قطب واحد است که معمولاً مثبت است. هدف از یکسوسازی سیگنال اطمینان از صفر نشدن برایند سیگنال است، زیرا سیگنال نوار عصب و عضله خام دارای اجزای مثبت و منفی است. از دو نوع یکسوسازی استفاده می شود: اصلاح موج کامل و نیمه موج. یکسوسازی امواج کامل، سیگنال تست نوار عصب و عضله را در زیر خط مبنا به سیگنال بالای خط پایه اضافه می کند تا سیگنال کاملا مثبت باشد. اگر خط مبنا صفر باشد، این میزان برابر با مقدار مطلق سیگنال است. این روش ترجیحی یکسوسازی سیگنال است زیرا تمام انرژی سیگنال را برای تجزیه و تحلیل حفظ می کند.

اصلاح نیمه موج بخشی از سیگنال تست نوار عصب و عضله را که زیر خط مبنا است نادیده می گیرد. با این کار، میانگین داده ها دیگر صفر نیست بنابراین می توان از این روش در تحلیل های آماری استفاده کرد.

محدودیت های نوار عصب و عضله

تست نوار عصب و عضله سوزنی که در تنظیمات بالینی مورد استفاده قرار می گیرد، دارای کاربردهای عملی مانند کمک به تشخیص بیماری است. اما تست نوار عصب و عضله محدودیت هایی هم دارد. این تست از طریق فعال کردن ارادی و داوطلبانه عضله می شود و به همین دلیل در بیمارانی که تمایل یا توانایی همکاری ندارند، کودکان و نوزادان و در افرادی که فلج هستند، ممکن است نتواند اطلاعات کافی ارائه دهد.

EMG سطحی می تواند به دلیل مشکلات ذاتی مرتبط با EMG سطحی، کاربردهای محدودتری داشته باشد. بافت چربی می تواند روی ثبت نوار عصب و عضله تاثیر داشته باشد. مطالعات نشان می دهد که با افزایش بافت چربی، میزان عضله فعال مستقیماً در زیر سطح چربی کاهش می یابد. با افزایش میزان بافت چربی، دامنه سیگنال EMG سطحی مستقیماً بالای مرکز عضله فعال کاهش می یابد.

ثبت سیگنال های تست نوار عصب و عضله معمولاً در افرادی که چربی کمتری دارند و پوست آنها از سازگاری بیشتری برخوردار است، مانند جوانان در مقایسه با افراد مسن تر، دقیق تر است. اختلال سیگنال عضلانی زمانی اتفاق می افتد که سیگنال تست نوار عصب و عضله از یک عضله با سیگنال عضله یا عضلات دیگر تداخل پیدا می کند و به این ترتیب قابلیت اطمینان سیگنال در مورد عضله مورد نظر کاهش پیدا می کند.

همچنین کاربرد EMG سطحی به دلیل عدم قابلیت نفوذ در عضلات عمیق نیز محدود می شود. بررسی سیگنال EMG عضلات عمیق به سیم های عضلانی نیز دارند که معمولا نفوذ آنها به عضله دردناک است. EMG سطحی فقط می تواند عضلات سطحی را ارزیابی کند و حتی در این حالت هم محدود کردن سیگنال به یک عضله خاص دشوار است.

ویژگی های الکتریکی

منبع الکتریکی پتانسیل غشای عضلانی حدود 90 میلی ولت است. پتانسیل های اندازه گیری شده تست نوار عصب و عضله بین کمتر از 50 میکرو ولت  تا 30 میلی ولت، بسته به عضله مورد بررسی است.

تفسیر نتایج نوار عصب و عضله

نتایج عادی

بافت عضلانی در حالت استراحت معمولا از نظر الکتریکی غیرفعال است. بعد از اینکه فعالیت الکتریکی ناشی از تحریک قرار دادن سوزن فروکش کرد، الکترومیوگرافی نباید هیچ فعالیت خود به خودی غیرطبیعی را تشخیص دهد (عضله در حالت استراحت باید از نظر الکتریکی غیرفعال باشد، به استثنای ناحیه محل اتصال عصبی عضلانی، که در شرایط عادی و به صورت خودجوش فعال است).

وقتی عضله به طور ارادی منقبض می شود، پتانسیل های عملکردی ظاهر می شوند. همانطور که قدرت انقباض عضله افزایش می یابد، فیبرهای عضلانی بیشتر و بیشتر پتانسیل های عملکرد تولید می کنند. هنگامی که عضله کاملاً منقبض می شود، باید یک گروه بی نظم از پتانسیل های عملکرد با سرعت و دامنه متفاوت (یک الگوی جذب و تداخل کامل) ظاهر شود.

نتایج غیر عادی

یافته های تست نوار عصب و عضله با توجه به نوع اختلال، طول مدت مشکل، سن بیمار، میزان همکاری بیمار، نوع الکترود سوزنی مورد استفاده برای بررسی وضعیت بیمار و خطای نمونه گیری (مناطق مورد مطالعه در یک عضله و تعداد عضلات مورد مطالعه) متفاوت است.

به طور کلی تفسیر یافته های تست نوار عصب و عضله معمولاً به بهترین شکل توسط فردی مطلع از سوایق پزشکی بیمار و همراه با نتایج سایر مطالعات تشخیصی مربوطه از جمله، مطالعات هدایت عصب و در صورت نیاز مطالعات تصویربرداری مانند ام آر آی و سونوگرافی، نمونه برداری از عضلات و اعصاب، آنزیم های عضلانی و مطالعات سرولوژیک انجام می شود.

نتایج غیرعادی ممکن است نشانه ابتلاء فرد به بیماری های زیر باشد. (لطفا توجه داشته باشید که بررسی نتایج به صورت دقیق باید توسط پزشک و متخصص انجام شود).

اختلالات عضلانی

• میوپاتی های التهابی
• پلی میوزیت
• درماتومیوزیت
• میوتونیا کونگنیتا
• دیستروفی عضلانی
• دیستروفی عضلانی دوشن
• دیستروفی عضلانی بکر
• میوپاتی هسته ای
• دیستروفی میوتونیک
• میوپاتی میتوکندریایی

اختلالات اتصال عصبی عضلانی

• میاستنی گراویس
• سندرم میاستنی Lambert – Eaton
• مسمومیت با بوتولیسم
• مسمومیت با ارگانوفسفره
• هایپرمنیزمی
• هیپوکلسمی

اختلالات اعصاب

• سندرم تونل کارپال
• نوروپاتی اولنار در آرنج
• فلج عصب شعاعی
• فلج عصب پرونئال (فیبولار)
• نوروپاتی دیابتی
• نوروپاتی مرتبط با الکل
• نوروپاتی تغذیه ای
• نوروپاتی آمیلوئید
• AIDP
• CIDP
• فلج بل
• نوروپاتی حنجره
• نوروپاتی پودندال
• نوروپاتی استخوان ران
• نوروپاتی سیاتیک
• نوروپاتی درشت نی
• سندرم تونل تارسال
• سندرم Charcot-Marie-Tooth
• نوروپاتی زوستر
• نوروپاتی های حرکتی چشم، صورت، واگ، سه قلو، گلوسفرنژ، نخاعی
• اسپاسم نیمه صورت
• نوروپاتی حرکتی چند کانونی
• نوروپاتی زیر بغل
• نوروپاتی توراسیک طولانی
• نوروپاتی سوپرا اسکاپولار
• نوروپاتی های سمی
• نوروپاتی های ناشی از دارو
• سندرم درد منطقه ای پیچیده (CRPS)

کلینیک یادمان با کادری مجرب در بخش مغز و اعصاب و با مدیریت دکتر بابک جلالیان خدمات درمانی و تشخیصی از جمله الکترومایوگرافی و هدایت عصبی را برای بیماران آسیب های عصبی ارائه میدهد.

برای دریافت نوبت الکترومایوگرافی با شماره های زیر تماس بگیرید.

متخصص مغز و اعصاب در تهران

تلفن ثابت

۰۲۱۸۸۵۹۱۵۲۳

۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶

۰۲۱۸۸۵۹۱۳۵۸

تلفن همراه

۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰

آدرس:

تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک