بیماری صرع چیست؟ + علائم و درمان

فرد مبتلا به بیماری صرع معمولاً تجربه تشنج های مکرر دارد. این تشنج ها به علت بروز اختلال در فعالیت های الکتریکی مغز رخ میدهد و به طور موقت سیستم های پیام رسانی میان مغز و سلول ها را با اختلال مواجه می کند.

در این مقاله به بررسی انواع صرع، علائم، روش های درمان و پیشگیری از آن می پردازیم.

تعریف : بر اساس تعریفی که مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ارائه داده‌اند، صرع نوعی بیماری شایع مغزی است که باعث ایجاد تشنج های مکرر در فرد می شود.

علائم بیماری صرع

اصلی ترین علامت صرع، بروز تشنج های پی در پی است. با این حال اگر فردی دست کم یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه کرده، باید به دنبال مراقبت‌ های پزشکی باشد.

موارد زیر از علائم نشان دهنده ابتلا به بیماری صرع هستند:

• تشنج بدون تب
• سردرگمی در حافظه یا بیهوشی های موقتی
• غش کردن های پی در پی آن هم در شرایطی که فرد کنترل روده یا معده را از دست داده و دچار خستگی مفرط می ‌شود.
• عدم پاسخگویی موقتی به واکنش ‌ها یا سوالات
• سفت و خشک شدن ناگهانی بدون هیچ دلیلی
• افتادن ناگهانی بر روی زمین بدون علت
• پلک زدن های ناگهانی و سریع بدون وجود محرک های خارجی
• جویدن ناگهانی بدون علت
• گیجی موقتی و عدم توانایی در برقراری ارتباط
• حرکات تکراری غیر ارادی
• ترس بی ‌دلیل
• وحشت یا خشم
• تغییرات قابل توجه در حواس مثل پویایی، لامسه و شنوایی
• تکان دادن دست ها، پاها یا بدن، مثل حرکات سریع یک نوزاد.

در صورتی که این علائم چندین بار تکرار شده، حتماً باید با پزشک مشورت کنید.

در این شرایط هم احتمالاً فرد درگیر علائمی مشابه با موارد بالا خواهد شد. پس توجه داشته باشید که آنها را با صرع اشتباه نگیرید:

• تب بالا با علائمی شبیه صرع
• غش کردن
• حمله خواب یا احساس خواب آلودگی شدید در طول روز
• کاتاپلکسی یا ضعف شدید عضلانی
• اختلالات خواب
• دیدن کابوس
• ترس و وحشت
• حالت مه مغزی (نوعی اختلال روانی نادر که در آن فرد جزئیات هویتی خود را فراموش می کند.)
• تشنج هایی که علت روانی دارند.

درمان بیماری صرع

تاکنون درمان خاصی برای انواع مختلف صرع ارائه نشده است. پزشک برای کمک به پیشگیری از بروز تشنج، داروهای ضد صرع ((AED تجویز می کند.

در مواردی که این داروها اثربخشی ندارند، روش‌ های درمانی دیگری مثل جراحی، تحریک عصب واگوس یا رژیم غذایی خاص پیشنهاد می شود.

هدف پزشکان بیشتر جلوگیری از ایجاد تشنج است. به علاوه آنها در پی پیشگیری از عوارض جانبی هستند تا به این ترتیب فرد زندگی فعال و با نشاطی داشته باشد.

داروهای ضد صرع

به گفته متخصصان انجمن صرع آمریکا، داروهای ضد صرع توانسته 60 تا 70 درصد از ایجاد تشنج در افراد مبتلا به این بیماری جلوگیری کند.

پزشک برای تجویز دارو باید ابتدا نوع صرع را تشخیص دهد. اغلب داروهای ضد صرع خوراکی هستند. برخی از این داروها عبارتند از:

• والپروئیک اسید
• کاربامازپین
• لاموتریژین
• لوتیراستام
• نکته قابل توجه این که یک دارو ممکن است از بروز تشنج در فرد جلوگیری کرده، اما در دیگری اثری نداشته باشد.

همچنین پیدا کردن دوز مناسب با نیاز فرد، ممکن است نیاز به گذر زمان داشته باشد.

جراحی

اگر مصرف دست ‌کم دو نوع دارو نتواند از بروز تشنج جلوگیری کند، پزشک احتمالاً انجام عمل جراحی را پیشنهاد می کند.

طبق تحقیقی که در سال 2013 در سوئد انجام شد، 62 درصد از بزرگسالان و 50 درصد از کودکان مبتلا به صرع،  پس از انجام عمل جراحی تا حدود 7 سال دچار تشنج نشدند.

طبق گفته موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، از جمله جراحی های موثر در این مورد عبارتند از:

لوبکتومی : جراح در این روش بخشی از مغز را که در ایجاد تشنج دخیل است، جدا می کند. این نوع جراحی قدیمی ‌ترین عمل صرع است.

برش قطعی چندگانه : در این جراحی، پزشک چند برش در قسمت‌ های مختلف مغز ایجاد کرده تا تشنج را به یک قسمت از مغز محدود کند.

جراحی کالوسوتومی : در این مورد، جراح اتصالات عصبی میان دو نیمکره مغز را قطع می‌ کند. با این کار انتقال و گسترش تشنج از یک نیمکره به نیمکره دیگر متوقف می‌ شود.

جراحی کالوسوتومی نیمکره

در این موارد ابتلای شدید، جراح می ‌بایست یک نیمکره مغز را برش دهد، بخشی که نیمی از غشای عصبی مغز است.

انجام عمل جراحی در برخی افراد، دفعات و شدت تشنج را کاهش می دهد. با این وجود مصرف داروهای ضد صرع باید تا چند سال پس از جراحی ادامه داشته باشد.

کاشت دستگاهی در درون قفسه سینه جهت تحریک عصب واگوس در پایین گردن، یکی دیگر از روش‌ های جراحی است.

این دستگاه برای کاهش تشنج، نوعی تحریک الکتریکی را که از قبل برنامه ‌ریزی شده به مغز ارسال می ‌کند.

رژیم غذایی

رژیم غذایی نیز در کاهش دفعات تشنج موثر است. مروری بر تحقیقاتی که در سال 2014 در مجله نورولوژی به چاپ رسیده نشان می ‌دهد که رژیم های حاوی غذاهای پر چرب و کم کربوهیدرات، برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به صرع مفید است.

در این تحقیق در 5 مورد از رژیم کتوژنیک و در 5 مورد دیگر از رژیم اصلاح شده آتکینز استفاده شد.

غذاهای معمولی در این رژیم ها شامل تخم مرغ، گوشت بیکن، آووکادو، پنیر، آجیل، ماهی و برخی میوه ها و سبزیجات است.

این تحقیق نشان داد 32 درصد از افرادی که از رژیم کتوژنیک استفاده کردند و 29 درصد از افرادی که پیرو رژیم اصلاح شده آتکینز بودند، دست کم 50 درصد کمتر از قبل دچار تشنج می ‌شدند.

با این وجود درصد زیادی از شرکت ‌کنندگان نگه داشتن این رژیم برایشان سخت بود.

اگرچه رژیم‌ های غذایی خاص در این مورد مفید هستند، اما برای تایید این موضوع باید بررسی ‌های بیشتری صورت گیرد.

علل بیماری صرع

سیستم های پیام رسانی عصبی در مغز، هر گونه فعالیتی را در بدن ما کنترل می ‌کنند.

بیماری صرع در اثر اختلال در این سیستم به وجود می‌آید که احتمالاً نتیجه اختلال در عملکرد مغز است.

در اغلب موارد پزشک علت دقیق ابتلا به این بیماری را نمی ‌داند. گاهی اوقات به ارث بردن برخی عوامل ژنتیکی، احتمال ابتلا به صرع را در فرد افزایش می دهد.

از جمله عوامل دیگری که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند شامل:

• ضربه فیزیکی به سر برای مثال تصادف با وسیله نقلیه
• برخی مشکلات و بیماریهای مغزی مثل سکته یا فعالیت تومورها
• بیماری های عفونی مثل آنسفالیت ویروسی
• سیستیرکوزیس (نوعی عفونت بافتی)
• ایدز
• آسیب ‌های مغزی دوران جنینی و قبل از تولد
• اختلالات رشد مثل اوتیسم و نوروفیبروماتوز

بر اساس آمارهای CDC بیماری صرع بیشتر در کودکان کمتر از 2 سال و بزرگسالان بالای 65 سال اتفاق می افتد.

بیشتر بخوانید : تشنج چیست؟ علائم، انواع، تشخیص، درمان و نوار مغز تشنج

آیا بیماری صرع شایع است؟

در سال 2015 CDC اعلام کرد که 1.2 درصد از مردم آمریکا درگیر بیماری صرع هستند و این یعنی چیزی حدود 3.4 میلیون نفر که 3 میلیون نفر از آنها بزرگسالان و  470 هزار نفر را کودکان تشکیل می دهند..

طبق برآوردهای سازمان جهانی بهداشت تقریبا 50 میلیون نفر از جمعیت سرتاسر دنیا درگیر این بیماری هستند.

انواع مختلف صرع

پزشکان در برخی موارد می‌توانند علت تشنج در فرد را شناسایی کنند. بر مبنای این که تشنج قابل تشخیص است یا خیر می توان دو دسته بندی برای آن در نظر گرفت.

ایدوپاتیک یا بدون علامت : در این دسته، بیمار هیچ علامت خاصی نداشته یا پزشک قادر به تشخیص آن نیست.

سیمپتوماتیک یا علامت دار : پزشک علامت بیماری را با چشم میبیند.

همچنین برای توصیف تشنج از سه عبارت جزئی، عمومی و عمومی ثانویه استفاده می ‌شود که کاملاً به منشاء مغزی آن بستگی دارد.

این که فرد در طول تشنج چه ویژگی هایی دارد، بسته به این است که کدام ناحیه مغز آسیب دیده، میزان گستردگی آن چقدر بوده و سرعت فعالیت الکتریکی مغز تا چه اندازه است.

در ادامه در مورد تشنج جزئی، عمومی و عمومی ثانویه بیشتر بحث می کنیم.

تشنج جزئی

زمانی اتفاق می‌ افتد که فقط یک بخش از مغز درگیر می شود.

تشنج جزئی دو نوع است:

تشنج جزئی ساده : در این حالت فرد هوشیار است و حتی در بیشتر موارد نسبت به محیط اطراف آگاهی دارد.

تشنج جزئی پیچیده : در این نوع تشنج، هوشیاری فرد مختل می‌ شود و معمولاً بعد از بهبودی تشنج را به خاطر نمی آورد یا اگر هم چیزی به خاطر داشته باشد مبهم است.

تشنج عمومی

این نوع اختلال انواع مختلفی دارد از جمله:

تشنج تونیک- کلونیک : متداول ترین نوع تشنج عمومی است و با از دست دادن هوشیاری، خشکی بدن و لرزش همراه است. پزشکان درگذشته این نوع تشنج را تشنج بزرگ می ‌نامیدند.

تشنج فقدان : در گذشته به تشنج های کوچک معروف بود و شامل وقفه های کوتاه در هوشیاری است و به نظر می ‌رسد فرد به اطراف خیره شده است. این مدل تشنج ها اغلب به خوبی به روش ‌های درمانی پاسخ می ‌دهند.

تشنج قوی : در این حالت ماهیچه ها سفت شده و ممکن است فرد نقش بر زمین شود.

تشنج ضعیف : ضعف عضلانی در این حالت باعث می‌شود فرد روی زمین بیفتد.

تشنج ارتجاعی : در این نوع از تشنج عمومی، فرد حرکات ریتمیک تند در دست و پا یا در صورت دارد.

تشنج میوکلونیک یا عضلانی : در این حالت قسمت بالایی و پایینی بدن به طور ناگهانی تکان می ‌خورد.

تشنج ثانویه عمومی : این نوع تشنج زمانی اتفاق می ‌افتد که ابتدا تشنج جزیی ایجاد شده، اما پس از مدتی به هر دو نیمکره مغز سرایت پیدا می ‌کند. معمولاً پس از مدتی فرد هوشیاری خود را از دست می ‌دهد.

تشخیص

برای تشخیص صرع، پزشک سابقه بیماری فرد، علائمی که تجربه کرده و زمان بروز تشنج های گذشته را بررسی می‌ کند.

به علاوه برای تشخیص نوع بیماری و نوع تشنج می بایست یک سری آزمایشات انجام شود.

نتایج این بررسی‌ ها به پزشک کمک می کند تا گزینه های مناسب درمانی مثل مصرف داروهای ضد صرع را پیشنهاد کند.

آزمایشات تشخیص بیماری

انجام چند آزمایش تصویربرداری در تشخیص صرع به پزشک کمک می‌ کند. این موارد شامل:

• نوار مغز برای پیدا کردن امواج غیر طبیعی مغز
• سی تی اسکن و تصویربرداری ام آر آی برای تشخیص تومورها یا سایر اختلالات ساختاری مغز
•  اسکن ام‌ آر آی که عملکرد طبیعی و غیرطبیعی مغز را در بخش‌های مختلف بررسی می کند.
•  سی تی اسکن با نشر تک فوتون که محل اصلی بروز تشنج را در مغز پیدا می‌ کند .
• مغناطیس نگاری مغزی یا مگنوانسفالوگرام که قادر است با کمک سیگنال های مغناطیسی، اختلالات مغزی را شناسایی کند.

از آزمایش خون هم برای تشخیص بیماری‌ های زمینه ‌ای که عامل ابتلا به صرع هستند، استفاده می شود.

انجام آزمایش های عصبی حتی در تعیین نوع صرع نیز به پزشک کمک می کند.

بیشتر بخوانید : تست نوار مغز در تهران، شهرک غرب

آیا بیماری صرع ژنتیکی است؟

طبق آماری که یک منبع معتبر تحقیقاتی در سال 2015 منتشر کرد، حدود 70 تا 80 درصد موارد صرع در نتیجه دخالت عوامل ژنتیکی رخ می ‌دهد.

نتایج یک بررسی در سال 2019 ارتباط میان ۹۰۰ ژن با بیماری صرع را نشان می ‌دهد. پس از آن هرچه مطالعات بیشتری در این زمینه صورت می‌ گرفت تعداد این ژن ها بیشتر می ‌شد.

این ژن ها مستقیماً با صرع، اختلالات مغزی که منجر به صرع می شوند یا دیگر اختلالات ژنتیکی در ارتباط هستند.

گاهی فرد عوامل ژنتیکی مرتبط با بیماری را به ارث می برد. اما با این حال گاهی هم جهش های ژنتیکی منجر به بروز علائم صرع در فردی می شود که سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را ندارد.

گاهی اوقات پزشک برای تشخیص علت بیماری انجام آزمایش ژنتیک را توصیه می کند.

محرک ها

عوامل مختلفی در بروز تشنج دخیل هستند. طبق تحقیقی که در سال 2014 بر روی 104 شرکت کننده انجام شد، استرس، کمبود خواب و خستگی شایع ‌ترین محرک های این بیماری شناخته شدند.

چشمک ‌زدن نور محیط و مصرف زیاد الکل هم می ‌تواند یکی دیگر از این محرک‌ ها باشد. اگرچه استرس شایع ترین علت بروز تشنج شناخته شده، اما دلیل آن هنوز روشن نیست.

در تحقیقی که نتایج آن در سال 2016 در مجله Science Signaling به چاپ رسید، کارشناسان محرک ‌های مختلف را بررسی کرده و متوجه شدند که واکنش استرسی در موش های مبتلا به صرع با واکنش بقیه موش‌ها متفاوت است.

صرع در مقابل تشنج

تشنج علامت اصلی صرع است. در واقع مرکز پزشکی یادمان تب صرع را این طور تعریف می‌ کند:

داشتن دو یا بیش از دو تشنج بدون دخالت محرک خارجی.

البته برخی افراد مبتلا به صرع ممکن است فقط یک نوع تشنج داشته باشند یا بیمارانی هستند که سابقه تشنج داشته اما مبتلا به صرع نیستند. گاهی اوقات پزشک تشنج های غیر صرعی را اشتباهاً به عنوان صرع تشخیص می دهد.

در صورتی که تشنج غیر صرعی باشد علائم مربوط به آن به دلیل اختلال در فعالیت های الکتریکی مغز نیست، بلکه بیشتر علت جسمی، عاطفی و روانی دارد.

همچنین نوع تشنج در افراد مبتلا به صرع متفاوت است. برای مثال دو نفر که مبتلا به صرع هستند در هنگام تشنج شرایط متفاوتی دارند. از این رو CDC بیماری صرع را نوعی اختلال طیفی توصیف می کند.

بیشتر بخوانید : چه موقع نوار مغز بگیریم؟

آیا صرع نوعی ناتوانی است؟

لایحه مربوط به آمریکایی های دارای معلولیت (ADA) تبعیض میان افراد دارای معلولیت از جمله صرع را ممنوع اعلام کرده است. چه فرد امکان کنترل بیماری با کمک دارو و جراحی داشته باشد چه نداشته باشد، در هر صورت شامل این قانون خواهد بود.

فرد مبتلا به صرع از حمایت شغلی برخوردارند. برخی از قوانین در این مورد عبارتند از:

شاید کارفرمایان چیزی در مورد شرایط پزشکی متقاضی از جمله اطلاعات بیماری صرع نپرسند.

در این موارد متقاضیان نیاز به گوشزد کردن بیماری خود ندارند، مگر این که لازم باشد شرایط خاصی برایشان فراهم شود.

اگر فرد از پس وظایف شغلی خود برآمد، کارفرمایان معمولاً درخواست وی برای آن شغل را رد نمی ‌کنند.

طبق قوانین تامین اجتماعی، فرد مبتلا به صرع واجد شرایط از کار افتادگی است، البته به شرطی که فرد در هنگام استخدام داروهای مصرفی، نوع و دفعات بروز تشنج را اعلام کند.

دستگاه های هشدار دهنده

دستگاه هایی وجود دارد که می تواند تشنج را کنترل کرده و به مراقبان اطلاع دهد. این دستگاه‌ ها برای تکمیل فرایند درمان بسیار مفید بوده و به جلوگیری از مرگ ناگهانی فرد در اثر این بیماری کمک می کند.

در سال 2018 تحقیقی بر روی 28 بیمار انجام شد و نتایج آن در مجله نورولوژی به چاپ رسید. در این تحقیق یکی از دستگاه های چند وجهی به نام Nightwatch با حسگر تخت اEmfit مقایسه شد.

نتیجه این بود که Nightwatch تا 85 درصد از موارد تشنج شدید را تشخیص می دهد، در حالی که این میزان در حسگر تخت Emfit فقط 21 درصد بود. علاوه بر این هر 25 شب یک بار یک حمله جدی اتفاق می ‌افتد.

طبق مطالعاتی که در سال 2017 انجام شد مرگ ناگهانی SUDEP)) در اثر ابتلا به صرع در 70 درصد مواقع هنگام ‌خواب رخ می ‌دهد. این آمار نشان می‌ دهد استفاده از سیستم‌ های هشدار، فواید بسیاری خواهد داشت.

آیا بیماری صرع مسری است؟

اگرچه صرع مسری نیست، اما هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود.

در سال 2016 مقاله ‌ای از سوی یک منبع معتبر منتشر شد که به بررسی باورهای غلط در مورد بیماری صرع پرداخته بود، از جمله این باور اشتباه که صرع در میان افراد سرایت پیدا می کند.

نتایج این تحقیق نشان داد افرادی که سطح سواد کمتری داشته و از نظر اقتصادی و اجتماعی در طبقات پایین‌ تر جامعه قرار دارند، آشنایی چندانی با صرع نداشته و باورهای غلطی در این باره خواهند داشت.

بنابراین آموزش و آگاه سازی تاثیر بسیاری بر کاهش باورهای غلط و درک بهتر وضعیت این افراد دارد.

پیش بینی

صرع به روش های مختلف زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می ‌دهد و نوع دیدگاه ها در مورد آن به عوامل مختلفی بستگی دارد.

در مواردی، تشنج با توجه به شرایط ویژه ای که دارد می تواند کشنده باشد. اما در اغلب موارد فرد با استفاده از داروهای ضد تشنج بیماری خود را کنترل می ‌کند.

برای پیدا کردن ارتباط میان تشنج و آسیب ‌های مغزی نیاز به مطالعات بیشتری است.

آیا بیماری صرع کشنده است؟

تشنج  فرد را در معرض خطر غرق شدن، افتادن، تصادفات با وسیله نقلیه و سایر آسیب ‌های فیزیکی قرار می ‌دهد.

به علاوه فرد مبتلا به صرع ممکن است دچار مرگ ناگهانی بشود. هر چند که این اتفاق نادر است.

مرگ ناگهانی یا SUDEP اغلب در حال تشنج یا دقیقا پس از آن اتفاق می ‌افتد. برای مثال تشنج باعث می‌ شود فرد برای مدتی طولانی قادر به نفس کشیدن نباشد یا دچار نارسایی قلبی شود.

علت این پدیده هنوز مشخص نیست، اما مطالعات بر روی حیوانات نشان می‌ دهد رفلاکس اسید معده یکی از علل احتمالی است.

بعد از اینکه محققان از رسیدن اسید معده به مری در موش ها جلوگیری کردند، دیگر مرگ ناگهانی اتفاق نیفتاد.

با این حال مشخص نیست این راهکار در مورد انسان هم جوابگو باشد یا خیر.

آیا تشنج ادامه دار خواهد بود؟

طبق بررسی یک منبع معتبر که نتایج آن در سال 2013 در مجله Brain چاپ شد، 65 تا 85 درصد از افراد، بهبودی طولانی مدتی را پس از تشنج به دست می آورند.

از طرفی در مواردی که علت تشنج قابل شناسایی باشد، احتمال تداوم آن بیشتر خواهد بود.

عوامل دیگری که شانس بهبودی فرد را افزایش می‌ دهند شامل:

• دسترسی داشتن به روش‌های درمانی
• پاسخ بدن به درمان
• شرایط عمومی بدن بیمار
• استفاده صحیح از داروهای ضد تشنج که در اکثر مواقع از بروز حمله جلوگیری می کند.

آیا صرع منجر به آسیب مغزی می شود؟

تحقیقات مختلف در مورد تاثیر صرع بر بروز آسیب ‌های مغزی کاملاً متفاوت است.

در سال 2018 طی یک تحقیق گسترده، بافت مغز فرد مبتلا به صرع پس از جراحی مورد بررسی قرار گرفت. پزشکان متوجه شدند که مغز هیچ آسیب قابل توجهی که مربوط به این بیماری باشد پیدا نکرده.

با این وجود تحقیقات متعدد دیگری نشان می ‌دهد که تشنج های شدید و طولانی مدت منجر به بروز آسیب مغزی می شود.

برای مثال بر اساس نتایج یک تحقیق که در سال 2018 انجام شد، تشنج، نابه هنجاری های مغزی در پی داشته و عوارض غیر قابل ترمیمی به مغز وارد خواهد کرد.

در تحقیق دیگری، تغییرات شناختی در کودکان بررسی شده و نتیجه این شد که کودکان مبتلا به صرع، پیامدهای شناختی به مراتب بدتری را تجربه می ‌کنند.

البته هنوز مشخص نیست که آیا:

• صرع باعث اختلال مغزی می شود؟
• تغییر ساختاری عامل اصلی ایجاد صرع است؟
• داروهای ضد صرع موثر هستند؟
• این مسئله نیاز به بررسی‌های بیشتر دارد

سایر اثرات

صرع بر جنبه های مختلف زندگی فرد اثرگذار است. از جمله:

• احساسات و رفتار
• پیشرفت اجتماعی و ارتباط با دیگران
• توانایی کار و تحصیل

البته این موارد تا حد زیادی به شدت و دفعات بروز تشنج بستگی دارد.

امید به زندگی در افراد مبتلا به صرع

بر اساس مطالعاتی که محققان دانشگاه آکسفورد و دانشگاه کالج لندن در سال  2013انجام دادند، افراد مبتلا به صرع 11 برابر بیشتر از دیگران دچار مرگ زودرس خواهند شد.

به نظر می ‌رسد اگر فرد هم زمان با صرع، سلامت روان متعادلی نداشته باشد، این خطر بیشتر خواهد بود.

حدود 15.8 درصد از مرگ های زودهنگام در اثر خودکشی، تجاوز و تصادفات است. از طرفی اغلب این افراد دچار بیماری‌ های روانی مختلف شدند.

سینا فاضل مدیر این گروه تحقیقی می گوید: « نتایج تحقیقات ما پیامدهای قابل توجهی خواهد داشت. زیرا حدود 70 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به صرع هستند.

این بررسی ها کمک می کند مرگ زودرس در این بیماران به حداقل برسد.»

او اضافه می ‌کند: « مطالعات و تحقیقات ما همچنین اهمیت خودکشی و تصادفات غیر خودرویی را به عنوان علل عمده قابل پیشگیری مرگ و میر در افراد مبتلا به صرع پر رنگ تر می کند.»

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به بیماری صرع هستند؟

درصد ابتلا به بیماری صرع با عوامل متعددی در ارتباط است. بر اساس یک تحقیق که در سال 2017 انجام شد این عوامل عبارتند از:

• سن، بررسی‌ها نشان می ‌دهد صرع بیشتر در کودکان خردسال و بزرگسالان رخ می دهد.
• آسیب های مغزی و تومور ها
• عوامل ژنتیکی و ارثی
• مصرف الکل
• شرایط پیش از تولد مانند سکته مغزی یا زایمان زودرس
• عفونتهای سیستم اعصاب مرکزی مانند مننژیت، آنسفالیت ویروسی

عوامل خطر مانند مصرف الکل در هنگام تلاش برای جلوگیری از پیشرفت بیماری صرع به خوبی قابل تغییر هستند.

آیا بیماری صرع قابل درمان است؟

در حال حاضر هیچ روش درمانی خاصی برای این بیماری وجود ندارد. اما فرد مبتلا می تواند علائم را تا حد زیادی کنترل کند.

طبق گفته سازمان جهانی بهداشت افراد مبتلا به صرع 70 درصد می توانند با مصرف داروهای ضد تشنج، شدت و تعداد حملات خود را کاهش دهند.

 فردی که دو سال بعد از مصرف داروهای ضد صرع دچار تشنج نشده به ‌راحتی می ‌تواند مصرف دارو را متوقف کند.

در مواردی که داروها بی اثر هستند، جراحی تشنج ها را کاهش داده یا به طور کلی از بین می برد.

طبق آماری که در سال 2018 منتشر شد، 47 درصد از شرکت کنندگان در این تحقیق پنج سال پس از جراحی هیچ تشنج نگران کننده ای نداشتند و 38 درصد از آنها تا 10 سال بعد نیز همین نتایج مشابه را گزارش کردند.

پیشگیری

سازمان جهانی بهداشت اعلام می کند که حدود 25 درصد از موارد صرع قابل پیشگیری است. در واقع افراد با رعایت مراحل زیر خطر ابتلا به بیماری صرع را به حداقل می رسانند:

• استفاده از کلاه ایمنی هنگام دوچرخه سواری یا استفاده از موتورسیکلت برای پیشگیری از آسیب به سر
• توجه به مراقبت های دوران بارداری برای جلوگیری از صرع ناشی از آسیب های هنگام تولد
• پیشگیری از بروز سکته های مغزی و بیماری های قلبی که می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

طبق گفته CDC رعایت بهداشت و پیشگیری از ابتلا به انواع عفونت ها می تواند از بروز صرع در سرتاسر جهان جلوگیری کند.

مروری بر تحقیقاتی که در سال 2015 انجام شده و نتایج آن در مجله صرع به چاپ رسیده نشان می‌دهد که داشتن فعالیت بدنی منظم هم میتواند تا حد زیادی خطر ابتلا به بیماری صرع، تعداد دفعات تشنج و وقوع آن را کاهش دهد.

پیشگیری از همه موارد خطر صرع ممکن نیست، با این حال انجام این اقدامات می ‌تواند به کنترل بهتر کمک کند.

عوارض ناشی از بیماری صرع

تشنج بسته به شرایطی که برای فرد ایجاد می‌ کند می ‌تواند پیامدهای منفی مانند غرق شدن یا تصادفات وسیله نقلیه به دنبال داشته باشد.

حتی در مواردی تشنج های طولانی مدت باعث آسیب های مغزی یا حتی مرگ خواهد شد. فرد مبتلا به صرع 8 برابر بیش از دیگر افراد درگیر بیماری های مزمن از جمله زوال عقل، میگرن، بیماری‌های قلبی و افسردگی می ‌شوند.

از طرفی هر کدام از این بیماریها می تواند وضعیت تشنج را در فرد وخیم تر کند. سایر عوارض اغلب به دلیل مصرف داروهای ضد تشنج رخ می دهد.

برای مثال بر اساس تحقیقاتی که در سال 2015 انجام شد ۹.۹۸ درصد از افرادی که داروی ضد تشنج مال تریزین مصرف می ‌کنند، دچار اختلالات پوستی شده‌اند.

این اختلالات پوستی با سایر داروهای ضد تشنج مثل فنی تونین و فنوباربیتال نیز اتفاق می افتد.

معمولاً بعد از قطع مصرف این دارو این اختلالات پوستی از بین میرود. با این وجود 0/08 تا 1.3 دهم درصد از بزرگسالان ممکن است در اثر بروز این اختلالات پوستی جان خود را از دست بدهند.

بیماری صرع جزو، بیماری هایی است که نباید آن را سبک شمرد. بلکه در صورت بروز علائم صرع فورا به پزشک مراجعه کنید. برای انجام آزمایشات و تشخیص دقیق به کلینیک یادمان مراجعه کنید.

برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینیک ۰۲۱۸۸۵۷۱۵۲۳ و ۰۲۱۸۸۵۹۱۳۵۸
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.