آلزایمر در سالمندان
آلزایمر در سالمندان چیست؟
بیماری آلزایمر در سالمندان یک اختلال مغزی است که به آرامی حافظه و مهارت های تفکر و در نهایت توانایی انجام ساده ترین کارها را از بین می برد.
تخمین های اخیر نشان می دهد که بیماری آلزایمر در سالمندان در رتبه سوم، درست پس از بیماری قلبی و سرطان، به عنوان عامل مرگ افراد مسن قرار می گیرد.
آلزایمر در سالمندان شایع ترین علت زوال عقل در میان افراد مسن است. زوال عقل از دست دادن عملکرد شناختی – تفکر، به خاطر سپردن و استدلال – و توانایی های رفتاری تا حدی است که در زندگی و فعالیت های روزانه فرد اختلال ایجاد می کند. شدت دمانس یا زوال عقل از خفیف‌ترین مرحله، زمانی که تازه شروع به تأثیرگذاری بر عملکرد فرد می‌کند تا شدیدترین مرحله، زمانی که فرد باید برای انجام فعالیت‌های اساسی زندگی روزمره کاملاً به دیگران وابسته باشد، متغیر است.
علل زوال عقل بسته به نوع تغییرات مغزی که ممکن است رخ دهد می تواند متفاوت باشد. سایر انواع دمانس ها عبارتند از: زوال عقل لووی، اختلالات فرونتوتمپورال و زوال عقل عروقی. معمولاً افراد مبتلا به زوال عقل به ترکیبی از دو یا چند نوع زوال عقل مبتلا هستند. به عنوان مثال، برخی از افراد هم بیماری آلزایمر و هم زوال عقل عروقی دارند.
بیماری آلزایمر به نام دکتر آلویس آلزایمر نامگذاری شده است. در سال 1906، دکتر آلزایمر متوجه تغییراتی در بافت مغز زنی شد که بر اثر یک بیماری روانی غیرعادی مرده بود. علائم او شامل از دست دادن حافظه، مشکلات زبانی و رفتار غیرقابل پیش بینی بود. دکتر آلزایمر پس از مرگ او، مغز او را معاینه کرد و تعداد زیادی توده غیرطبیعی (که اکنون پلاک های آمیلوئید نامیده می شود) و دسته های درهم از الیاف (که اکنون نوروفیبریلاری یا تاو نامیده می شود) پیدا کرد.
این پلاک‌ها و گره‌ها در مغز هنوز برخی از ویژگی‌های اصلی بیماری آلزایمر در سالمندان محسوب می‌شوند. یکی دیگر از ویژگی های آلزایمر در سالمندان از بین رفتن ارتباط بین نورون های مغز است. نورون ها پیام ها را بین قسمت های مختلف مغز و از مغز به عضلات و اندام های بدن منتقل می کنند.
بیماری آلزایمر در سالمندان چگونه بر مغز تأثیر می گذارد؟
دانشمندان به کشف تغییرات پیچیده مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر سالمندان ادامه می دهند. تغییرات در مغز ممکن است یک دهه یا بیشتر قبل از ظاهر شدن علائم اولیه آلزایمر در سالمندان شروع شود. در این مرحله بسیار اولیه از آلزایمر سالمندان، تغییرات سمی در مغز رخ می‌دهد، از جمله تجمع غیرطبیعی پروتئین‌ها که پلاک‌های آمیلوئید و تاو را تشکیل می‌دهند. نورون‌هایی که قبلا سالم بودند از کار می‌افتند، ارتباط خود را با سایر نورون‌ها از دست می‌دهند و می‌میرند. تصور می شود بسیاری از تغییرات پیچیده مغزی دیگر نیز در آلزایمر سالمندان نقش دارند.
به نظر می رسد که آسیب در ابتدا در هیپوکامپ و قشر آنتورینال رخ می دهد که بخش هایی از مغز هستند که در شکل گیری خاطرات ضروری هستند. با مرگ تعداد بیشتری از سلول های عصبی، بخش های دیگری از مغز تحت تأثیر قرار می گیرند و شروع به کوچک شدن می کنند. در مرحله آخر آلزایمر در سالمندان ، آسیب گسترده است و بافت مغز به طور قابل توجهی کوچک شده است.
علائم آلزایمر در سالمندان
مشکلات حافظه معمولاً یکی از اولین نشانه های اختلال شناختی مرتبط با آلزایمر در سالمندان است. برخی از افراد مبتلا به مشکلات حافظه دارای وضعیتی به نام اختلال شناختی خفیف (MCI) هستند. افراد مبتلا به MCI در مقایسه با هم و سن و سال هایشان، مشکلات حافظه بیشتری دارند، اما علائم آنها در زندگی روزمره شان اختلالی ایجاد نمی کند. مشکلات حرکتی و مشکلات حس بویایی نیز با MCI مرتبط است. افراد مسن مبتلا به MCI در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آلزایمر در سالمندان هستند، اما این اتفاق برای همه آنها نمی افتد. برخی حتی ممکن است به سطح شناخت عادی برگردند.
اعلائم اولیه آلزایمر در سالمندان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برای بسیاری، کاهش جنبه‌های غیرحافظه شناختی، مانند یافتن کلمه، مسائل بینایی/فضایی، و اختلال در استدلال یا قضاوت ممکن است نشانه‌ای از مراحل اولیه بیماری باشد. محققان در حال مطالعه نشانگرهای زیستی (علائم بیولوژیکی بیماری در تصاویر مغز، مایع مغزی نخاعی و خون) هستند تا تغییرات اولیه در مغز افراد مبتلا به MCI و در افراد عادی که ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آلزایمر در سالمندان باشند را شناسایی کنند. اما قبل از اینکه بتوان از این تکنیک ها به طور گسترده برای تشخیص آلزایمر در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده کرد، تحقیقات بیشتری لازم است.
انواع آلزایمر در سالمندان
آلزایمر سالمندان خفیف
با بدتر شدن آلزایمر در سالمندان، افراد از دست دادن حافظه بیشتر و سایر مشکلات شناختی را تجربه می کنند. این مشکلات می تواند شامل سرگردانی و گم شدن، مشکل در مدیریت و استفاده از پول، تکرار سوالات، و نیاز به زمان طولانی تری برای انجام کارهای عادی روزانه و همچنین تغییرات شخصیتی و رفتاری باشد. بیماری افراد اغلب در این مرحله تشخیص داده می شود.
آلزایمر سالمندان متوسط
در این مرحله، آسیب در مناطقی از مغز رخ می دهد که کنترل زبان، استدلال، تفکر آگاهانه و پردازش حسی مانند توانایی تشخیص صحیح صداها و بوها را بر عهده دارد. از دست دادن حافظه و سردرگمی بدتر می شود و افراد در شناخت اعضای خانواده و دوستان دچار مشکل می شوند. ممکن است نتوانند چیزهای جدید یاد بگیرند، کارهای چند مرحله ای مانند لباس پوشیدن را انجام دهند یا با موقعیت های جدید کنار بیایند. علاوه بر این، افراد مبتلا به آلزایمر در سالمندان در این مرحله ممکن است توهم، هذیان و پارانویا داشته باشند و ممکن است به صورت تکانشی و خودسرانه رفتار کنند.
آلزایمر سالمندان شدید
در نهایت، پلاک ها و گره ها در سراسر مغز پخش می شوند و بافت مغز به طور قابل توجهی کوچک می شود. افراد مبتلا به آلزایمر در سالمندان شدید نمی توانند با سایرین ارتباط برقرار کنند و برای مراقبت از خود کاملاً به دیگران وابسته هستند. در نزدیکی پایان عمر، ممکن است فرد بیشتر یا تمام وقت در رختخواب باشد، زیرا بدن از کار می افتد.
علت آلزایمر در سالمندان
در سال‌های اخیر، دانشمندان پیشرفت چشمگیری در درک بهتر آلزایمر در آلزایمر داشته‌اند و این شتاب همچنان در حال رشد است. با این حال، دانشمندان هنوز به طور کامل متوجه نشده اند که چه چیزی باعث بیماری آلزایمر در سالمندان می شود. در افراد مبتلا به آلزایمر زودرس، یک جهش ژنتیکی ممکن است علت بیماری باشد. اما آلزایمر سالمندان از مجموعه ای پیچیده از تغییرات مغزی ناشی می شود که ممکن است طی چند دهه رخ دهد. علل احتمالی ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و شیوه زندگی است. اهمیت هر یک از این عوامل در افزایش یا کاهش خطر ابتلا به آلزایمر در سالمندان ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
اصول اولیه بیماری آلزایمر در سالمندان
دانشمندان در حال انجام مطالعاتی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پلاک ها، گره خوردن ها و سایر ویژگی های بیولوژیکی بیماری آلزایمر در سالمندان هستند. پیشرفت‌ها در تکنیک‌های تصویربرداری مغز به محققان اجازه می‌دهد تا رشد و گسترش پروتئین‌های آمیلوئید و تاو غیرطبیعی را در مغز زنده و همچنین تغییرات در ساختار و عملکرد آن را مشاهده کنند. دانشمندان همچنین با مطالعه تغییرات در مغز و مایعات بدن که سال ها قبل از ظهور علائم آلزایمر در سالمندان قابل تشخیص است، در حال بررسی اولین مراحل در فرآیند بیماری هستند. یافته های این مطالعات به درک علل آلزایمر در سالمندان کمک می کند و تشخیص آن را آسان تر می کند.
یکی از اسرار بزرگ بیماری آلزایمر در سالمندان این است که چرا تا حد زیادی افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیقات در مورد پیری طبیعی مغز در حال بررسی این سوال است. به عنوان مثال، دانشمندان در حال تحقیق در این مورد هستند که چگونه تغییرات مرتبط با افزایش سن در مغز ممکن است به نورون‌ها آسیب برساند و بر انواع دیگر سلول‌های مغزی نیز تأثیر بگذارد تا به آسیب آلزایمر در سالمندان منجر شود. این تغییرات مرتبط با افزایش سن شامل آتروفی (کوچک شدن) بخش‌های خاصی از مغز، التهاب، آسیب رگ‌های خونی، تولید مولکول‌های ناپایدار به نام رادیکال‌های آزاد، و اختلال عملکرد میتوکندری (تجزیه تولید انرژی در سلول) است.
ژنتیک بیماری آلزایمر در سالمندان
اکثر افراد مبتلا به آلزایمر در سالمندان به شکل دیررس به این بیماری مبتلا هستند که در آن علائم آلزایمر در سالمندان در اواسط 60 سالگی یا بعد از آن آشکار می شود. محققان ژن خاصی را پیدا نکرده‌اند که مستقیماً باعث بروز دیررس آلزایمر سالمندان شود، اما داشتن نوعی ژن آپولیپوپروتئین E (APOE) خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این ژن اشکال مختلفی دارد و یکی از آن ها، APOE ε4، خطر ابتلا به آلزایمر سالمندان را در افراد افزایش می دهد و همچنین با زودتر شروع شدن بیماری هم مرتبط است. با این حال، حامل فرم APOE ε4 این ژن به این معنی نیست که فرد قطعاً به این بیماری مبتلا خواهد شد و برخی از افراد بدون APOE ε4 نیز ممکن است به آلزایمر در سالمندان مبتلا شوند.
دانشمندان همچنین چندین منطقه در ژنوم (مجموعه کامل DNA یک موجود زنده) را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر سالمندان دیررس در فرد را به درجات مختلف افزایش یا کاهش دهد.
آلزایمر زودرس بین 30 سالگی و اواسط 60 سالگی رخ می دهد و کمتر از 10٪ از کل افراد مبتلا به آلزایمر را تشکیل می دهد. برخی موارد به دلیل تغییر ارثی در یکی از سه ژن ایجاد می شود. برای دیگران، تحقیقات نشان می دهد که سایر اجزای ژنتیکی نیز در این امر دخیل هستند.
اکثر افراد مبتلا به سندرم داون به آلزایمر مبتلا می شوند. این ممکن است به این دلیل باشد که افراد مبتلا به سندرم داون یک نسخه اضافی از کروموزوم 21 دارند که حاوی ژن تولید آمیلوئید مضر است.
پیشگیری از آلزایمر در سالمندان
تحقیقات نشان می دهد که مجموعه ای از عوامل فراژنتیکی ممکن است در ایجاد آلزایمر در سالمندان نقش داشته باشند. برای مثال به احتمال بسیار بالا بین زوال شناختی و بیماری های عروقی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و فشار خون بالا و همچنین شرایطی مانند دیابت و چاقی، ارتباط وجود دارد. تحقیقات مستمر به ما کمک می کنند تا متوجه شویم که آیا کاهش عوامل خطر برای این شرایط ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر در سالمندان را نیز کاهش دهد یا خیر.
رژیم غذایی مغذی، فعالیت بدنی، مشارکت اجتماعی و فعالیت‌های محرک ذهنی، همگی با کمک به افراد در حفظ سلامتی با بالا رفتن سن همراه هستند. این عوامل همچنین ممکن است به کاهش خطر زوال شناختی و آلزایمر در سالمندان نیز کمک کنند. محققان در حال آزمایش برخی از این احتمالات در آزمایشات بالینی هستند.
بیماری آلزایمر در سالمندان چطور تشخیص داده می شود؟
پزشکان از چندین روش و ابزار برای کمک به تشخیص اینکه آیا فردی که مشکلات حافظه دارد به بیماری آلزایمر سالمندان مبتلا است یا خیر، استفاده می‌کنند.
برای تشخیص آلزایمر در سالمندان ، پزشکان ممکن است:
• از فرد و یکی از اعضای خانواده یا دوست در مورد سلامت کلی، استفاده از داروهای نسخه ای و بدون نسخه، رژیم غذایی، مشکلات پزشکی گذشته، توانایی انجام فعالیت های روزانه و تغییرات رفتاری و شخصیتی سوالاتی بپرسید.
• از شما بخواهند آزمون های حافظه، حل مسئله، توجه، شمارش و زبان را انجام دهید.
• از شما بخواهند آزمایشات پزشکی استاندارد مانند آزمایش خون و ادرار را برای شناسایی سایر علل احتمالی مشکل انجام دهید.
• انجام اسکن مغز، مانند توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، یا توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)، برای کمک به تشخیص آلزایمر در سالمندان یا رد سایر علل احتمالی علائم را تجویز کنند.
این آزمایش‌ها ممکن است تکرار شوند تا به پزشکان اطلاعات بیشتری درباره چگونگی تغییر حافظه و سایر عملکردهای شناختی فرد در طول زمان داده شود.
افراد مبتلا به مشکلات حافظه و تفکر باید با پزشک خود صحبت کنند تا بفهمند آیا علائم آنها به دلیل مبتلا بودن آلزایمر در سالمندان است یا علت دیگری مانند سکته مغزی، تومور، بیماری پارکینسون، اختلالات خواب، عوارض جانبی دارو، عفونت یا نوع دیگری از زوال عقل است. برخی از این شرایط ممکن است قابل درمان و احتمالاً برگشت پذیر باشند.
اگر تشخیص آلزایمر سالمندان باشد، شروع درمان در اولین فرصت ممکن در روند بیماری می تواند به حفظ عملکرد روزانه برای مدتی کمک کند. تشخیص زودهنگام همچنین به خانواده ها کمک می کند تا برای آینده برنامه ریزی کنند. می توانند به مسائل مالی و قانونی رسیدگی کنند، به مسائل ایمنی احتمالی بپردازند و شبکه های پشتیبانی را توسعه دهند.
علاوه بر این، تشخیص زودهنگام آلزایمر در سالمندان فرصت های بیشتری را برای شرکت در کارآزمایی های بالینی یا سایر مطالعات تحقیقاتی برای آزمایش درمان های جدید احتمالی برای آلزایمر به افراد می دهد.
درمان آلزایمر در سالمندان
آلزایمر در سالمندان بسیار پیچیده است و بنابراین بعید است که هر دارو یا مداخله دیگری بتواند آن را در همه افراد مبتلا به این بیماری درمان کند.
دانشمندان در حال بررسی راه های بسیاری برای به تاخیر انداختن یا پیشگیری از آلزایمر در سالمندان و همچنین درمان علائم آن هستند. در آزمایشات بالینی در حال انجام، دانشمندان در حال توسعه و آزمایش چندین روش درمانی احتمالی هستند. درمان‌های دارویی و همچنین رویکردهای غیردارویی مانند فعالیت بدنی، رژیم غذایی، آموزش شناختی و ترکیبی نیز در دست مطالعه است. همانطور که درمان های زیادی برای بیماری های قلبی و سرطان وجود دارد، احتمالاً به گزینه های زیادی برای درمان آلزایمر در سالمندان نیاز خواهیم داشت. پزشکی دقیق و دریافت درمان مناسب برای فرد در زمان مناسب – احتمالا نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
رویکردهای فعلی برای درمان بیماری آلزایمر در سالمندان بر کمک به افراد برای حفظ عملکرد ذهنی، درمان فرآیند بیماری زمینه‌ای و مدیریت علائم رفتاری متمرکز است.
داروهای آلزایمر در سالمندان – برای حفظ عملکرد ذهنی
چندین دارو توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان علائم آلزایمر در سالمندان تایید شده است. دونپزیل، ریواستیگمین و گالانتامین برای درمان علائم آلزایمر در سالمندان خفیف تا متوسط استفاده می شوند. دونپزیل، ممانتین، پچ ریواستیگمین و داروی ترکیبی ممانتین و دونپزیل برای درمان علائم متوسط تا شدید آلزایمر سالمندان استفاده می شوند. همه این داروها با تنظیم انتقال دهنده های عصبی، مواد شیمیایی که پیام ها را بین نورون ها منتقل می کنند، کار می کنند. این داروهای آلزایمر در سالمندان ممکن است به کاهش علائم و کمک به مشکلات رفتاری خاص کمک کنند. با این حال، این داروها روند بیماری زمینه ای را تغییر نمی دهند. این داروها برای برخی اما نه برای همه افراد موثر هستند و ممکن است فقط برای مدت محدودی کمک کنند.
داروهای آلزایمر در سالمندان – برای درمان فرآیند زمینه ای بیماری آلزایمر
آدوکانوماب اولین درمان اصلاح کننده بیماری است که توسط FDA برای درمان بیماری آلزایمر در سالمندان تایید شده است. این دارو به کاهش رسوب آمیلوئید در مغز کمک می کند و ممکن است به کند کردن پیشرفت آلزایمر سالمندان کمک کند، اگرچه هنوز نشان داده نشده است که بر نتایج بالینی مانند پیشرفت زوال شناختی یا زوال عقل تأثیر بگذارد. یک پزشک یا متخصص احتمالاً آزمایشاتی مانند اسکن PET یا تجزیه و تحلیل مایع مغزی نخاعی را انجام می دهد تا شواهدی از پلاک های آمیلوئید را جستجو کند و به تصمیم گیری در مورد مناسب بودن درمان برای بیمار کمک کند.
آدوکانوماب از طریق برنامه تایید تسریع شده FDA تایید شد. این فرآیند به یک مطالعه اضافی پس از تایید نیاز دارد تا فواید بالینی مورد انتظار را تایید کند. اگر کارآزمایی بعدی نتواند مزایای بالینی را تأیید کند، FDA ممکن است تأیید دارو را لغو کند. انتظار می رود نتایج فاز 4 کارآزمایی بالینی آدوکانوماب تا اوایل سال 2030 در دسترس باشد.
چندین داروی دیگر اصلاح کننده بیماری در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف یا آلزایمر اولیه به عنوان درمان بالقوه آزمایش می شوند.
مدیریت رفتار بیماری آلزایمر در سالمندان
علائم رفتاری رایج آلزایمر در سالمندان شامل بی خوابی، سرگردانی، بی قراری، اضطراب و پرخاشگری است. دانشمندان در حال یادگیری علت بروز این علائم هستند و در حال مطالعه درمان های جدید – دارویی و غیردارویی – برای مدیریت آنها هستند. تحقیقات نشان داده است که درمان علائم رفتاری می‌تواند افراد مبتلا به آلزایمر در سالمندان را راحت‌تر کند و کار را برای مراقبان آنها هم آسان‌تر کند.
حمایت از خانواده ها و مراقبان بیماری آلزایمر در سالمندان
مراقبت از فرد مبتلا به آلزایمر در سالمندان می تواند هزینه های فیزیکی، عاطفی و مالی قابل توجهی داشته باشد. نیازهای مراقبت روزانه، تغییر در نقش های خانوادگی، و تصمیم گیری در مورد استقرار در یک مرکز مراقبتی می تواند دشوار باشد.
آگاه شدن از بیماری یکی از استراتژی های بلند مدت مهم است. برنامه‌هایی که به خانواده‌ها در مورد مراحل مختلف آلزایمر در سالمندان و راه‌های مقابله با رفتارهای دشوار و سایر چالش‌های مراقبتی آموزش می‌دهند، می‌توانند کمک کنند.
مهارت های مقابله ای خوب، یک شبکه حمایتی قوی، و مراقبت های موقت از دیگر مواردی هستند که ممکن است به مراقبان کمک کند تا بتوانند استرس مراقبت از عزیزان مبتلا به آلزایمر سالمندان را کنترل و مدیریت کنند. به عنوان مثال، فعال ماندن از نظر جسمی مزایای جسمی و عاطفی را به همراه دارد.
برخی از مراقبان دریافته اند که پیوستن به یک گروه حمایتی هم کمک می کند. این گروه‌های حمایتی به مراقبان این امکان را می‌دهند که نگرانی‌های خود را ابراز کنند، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، نکاتی را یاد بگیرند و آرامش عاطفی دریافت کنند.
برای مشاوره بیشتر و یا رزرو وقت معاینه و ملاقات با ما تماس بگیرید
