تمرینات نوروپاتی محیطی
درمان های جایگزین برای نوروپاتی محیطی
حدود 20 میلیون نفر در سرتاسر کشور با نوعی از نوروپاتی محیطی زندگی می کنند. نوروپاتی محیطی، اختلال آسیب عصبی است که معمولا باعث درد در دست ها و پاها می شود. گزینه های درمانی برای نوروپاتی محیطی معمولا روی کاهش درد و درمان علت زمینه ای تمرکز دارند. تحقیقات نشان می دهد که تمرینات نوروپاتی محیطی به طور موثری می تواند عملکرد عصبی را حفظ کند و احیای عصبی را سرعت بخشد.
سایر علائم شایع این اختلال عبارت اند از:
- ضعف عضلاتی
- بی حسی
- خارش
- تعادل ضعیف
- ناتوانی در احساس درد یا دما
تمرینات نوروپاتی محیطی
سه نوع تمرین وجود دارد که برای افراد دارای نوروپاتی محیطی ایده آل است: ایروبیک، تعادلی و کششی.
پیش از آغاز تمرینات، با کشش های دینامیک مانند چرخش دست ها، عضلات خود را گرم کنید.
این کار، انعطاف را بهبود می بخشد و جریان خون را افزایش می دهد. این کار، انرژی فرد را نیز تقویت می کند و سیگنال های عصبی را فعال می کند.
بیشتر بخوانید: نوروپاتی محیطی
تمرینات ایروبیک – تمرینات نوروپاتی محیطی
تمرینات ایروبیک، عضلات بزرگ را به حرکت وا می دارد و باعث تنفس عمیق در فرد می شود. این کار، جریان خون را افزایش می دهد و باعث آزاد شدن اندورفین می شود که نقش مسکن طبیعی در بدن را دارد.
بهترین تمرینات ایروبیک عبارت اند از فعالیت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز، حداقل سه روز در هفته. در آغاز می توان با 10 دقیقه در روز شروع کرد.
چند نمونه از تمرینات ایروبیک عبارت اند از:
- پیاده روی سریع
- شنا
- دوچرخه سواری
تمرین تعادل – تمرینات نوروپاتی محیطی
نوروپاتی محیطی می تواند باعث ایجاد احساس سفتی و ضعف در عضلات و مفاصل شود. تمرین تعادل می تواند باعث افزایش استحکام و کاهش احساس سفتی شود.
بهبود تعادل باعث جلوگیری از افتادن نیز می شود.
تمرینات ابتدایی تعادل شامل بلند کردن پا و ساق پا است.
بلند کردن پا به اطراف
1. با استفاده از یک صندلی یا پیشخوان، تعادل خود را با یک دست حفظ کنید.
2. در حالی که پاها اندکی از هم فاصله دارند، صاف بایستید.
3. یک پا را به آرامی بلند کنید و 5-10 ثانیه نگه دارید.
4. با همین سرعت، پا را پایین بیاورید.
5. با پای دیگر تکرار کنید.
6. با بهبود تعادل، این کار را بدون تکیه به پیشخوان تمرین کنید.
بلند کردن ساق پا
1. با استفاده از یک صندلی یا پیشخوان، تعادل خود را با یک دست حفظ کنید.
2. پاشنه های هر دو پا را از زمین بلند کنید و روی انگشتان خود بایستید.
3. به آرامی به سمت پایین برگردید.
4. 10-15 بار تکرار کنید.
تمرینات کششی – تمرینات نوروپاتی محیطی
کشش، انعطاف فرد را افزایش می دهد و بدن را برای فعالیت فیزیکی دیگر گرم می کند. کشش روززانه می تواند خطر آسیب در زمان تمرین را نیز کاهش دهد.
تکنیک های رایج عبارت اند از کشش ساق پا و کشش عضلات پشت ران.
کشش ساق پا
1. در حالی که انگشتان پا به سمت جلو قرار دارند، یک پا را پشت خود قرار دهید.
2. با پای مخالف، یک قدم به جلو بردارید و زانو را اندکی خم کنید.
3. در حالی که پاشنه پا را روی پای عقبی نگه داشته اید، با پای جلویی به سمت جلو خم شوید.
4. این حالت کششی را به مدت 15 ثانیه حفظ کنید.
5. با هر پا سه بار تکرار کنید.
کشش عضلات پشت ران
1. روی لبه یک صندلی بنشینید.
2. در حالی که انگشتان پا به سمت بالا قرار دارند، یک پا را به جلو دراز کنید.
3. در حالی که کف پا روی زمین قرار دارد، زانوی مخالف را خم کنید.
4. قفسه سینه را روی پای صاف قرار دهید و کمر خود را تا زمانی که احساس کشیدگی عضلانی پیدا کنید، صاف کنید.
5. این وضعیت را به مدت 15-20 ثانیه حفظ کنید.
6. با هر پا سه بار تکرار کنید.
دورنمای تمرینات نوروپاتی محیطی
تمرینات نوروپاتی محیطی می تواند علائم درد ناشی از نوروپاتی محیطی را کاهش دهد.
حتما لازم است پس از تمرینات نوروپاتی محیطی، کشش انجام شود تا انعطاف پذیری افزایش یابد و درد ناشی از سفتی عضلانی کاهش یابد.
درد خفیف پس از کشش و فعالیت منظم طبیعی است. اگرچه، در صورت تشدید درد یا ایجاد تورم مفصلی، لازم است به پزشک مراجعه شود.
بیشتر بخوانید : آسیب های اعصاب محیطی
برای معاینه نزد دکتر بابک جالالیان متخصص مغز و اعصاب و دریافت توصیه های ورزشی از متخصصین فیزیوتراپی و توانبخشی کلینیک یادمان با شماره های زیر تماس بگیرید.
تلفن ثابت
تلفن همراه
آدرس:
تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک
