زگیل مقعدی
زگیل های مقعدی زگیل های کوچکی هستند که می توانند در داخل و اطراف مقعد ایجاد شوند. این زگیل ها شکلی از زگیل تناسلی هستند.
در برخی موارد، زگیل ها باعث ایجاد ناراحتی یا درد نمی شوند. اگرچه، در صورت بزرگ شدن ممکن است باعث ایجاد حساسیت، خارش یا خونریزی شود.
زگیل مقعدی ممکن است فقط در یک نقطه ایجاد شود یا با گذشت زمان به بخش های مختلف تناسلی و مقعد نیز سرایت کند.
علائم زگیل مقعدی چیست؟
این زگیل در داخل و اطراف ناحیه مقعدی یافت می شود. این زگیل ها ابتدا به صورت برآمدگی های کوچکی ظاهر می شوند که معمولا از سر میخ بزرگ تر نیستند.
ممکن است در ابتدا این زگیل ها آنقدر کوچک باشند که قابل توجه نباشند. پس از رشد یا هنگام تشکیل خوشه، این زگیل ها ظاهری شبیه به گل کلم به خود می گیرند.
زگیل ها می توانند به رنگ هلو، زرد، صورتی یا قهوه ای کم رنگ درآیند و گاهی نیز با رنگ پوست ادغام می شوند.
اغلب اوقات این مشکل هیچ درد یا ناراحتی ایجاد نمی کند. سایر علائم زگیل مقعدی نادر است اما می تواند شامل خارش، خونریزی یا ترشحات حاصل از مقعد باشد.
گاهی نیز زگیل مقعدی باعث می شود فرد احساس کند در ناحیه مقعدی خود برآمدگی وجود دارد.
هم زمان با ایجاد زگیل مقعدی، ممکن است زگیل در سایر بخش های بدن نیز ایجاد شود. زگیل های تناسلی در زنان ممکن است بر روی فرج، مهبل یا گردن رحم ظاهر شود.
زگیل های تناسلی در مردان می تواند بر روی آلت تناسلی، کیسه بیضه، ران یا کشاله ران ایجاد شود.
زگیل می تواند در دهان یا گلوی فرد مبتلا به پاپیلوما ویروس انسانی نیز رشد کند.
رابطه جنسی دهانی با فرد مبتلا به زگیل تناسلی یا بوسیدن عمیق فرد مبتلا به زگیل گلو نیز می تواند منجر به عفونت شود.
علت زگیل مقعدی چیست؟
زگیل های تناسلی، از جمله زگیل های مقعدی ناشی از پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) هستند. پاپیلوما ویروس انسانی، یک عفونت انتقالی از طریق جنسی است.
در افراد جوان ممکن است پاپیلوما ویروس انسانی خود به خود از بین رفته و باعث هیچ گونه علامت یا نشانه ای نشود.
اگرچه، ویروس می تواند در بدن باقی مانده و منجر به زگیل تناسلی شود.
برخی انواع پاپیلوما ویروس انسانی باعث زگیل تناسلی شده و برخی دیگر نیز منجر به سرطان می شوند، اما معمولا گونه عامل زگیل مقعدی و تناسلی، منجر به سرطان نمی شود.
پاپیلوما ویروس انسانی از طریق تماس مستقیم با دهان، مقعد، آلت تناسلی یا مهبل فرد مبتلا به HPV منتقل می شود.
برای انتقال عفونت نیاز به رابطه جنسی نیست، زیرا از طریق تماس پوستی نیز می تواند منتقل شود. حتی در صورتی که زگیل ها قابل مشاهده نباشند هم انتقال HPV ممکن است.
مطابق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، زگیل های تناسلی غالبا از طریق رابطه جنسی مقعدی و مهبلی منتقل می شود.
این مرکز همچنین اظهار می کند که تقریبا تمام مردان و زنانی که از نظر جنسی فعال هستند، در طول زندگی خود به HPV مبتلا می شوند.
چه کسانی در معرض خطر قرار دارند؟
خطر ابتلا و انتقال زگیل مقعدی افزایش می یابد، در صورتی که فرد:
- رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشد
- شریک های جنسی متعدد داشته باشد
- رابطه جنسی مقعدی داشته باشد
- با فرد مبتلا به پاپیلوما ویروس انسانی، رابطه جنسی یا تماس نزدیک داشته باشد
- در سنین پایین رابطه جنسی داشته باشد
- تحت تاثیر بیماری یا دارو، دچار ضعف سیستم ایمنی شده باشد
اگرچه، در صورت داشتن تنها یک شریک جنسی نیز احتمال ابتلا به زگیل تناسلی وجود دارد و کاندوم به طور کامل محافظت نمی کند.
نحوه تشخیص زگیل مقعدی
پزشک می تواند از طریق معاینه بصری تشخیص را انجام دهد. برخی پزشکان در طول معاینه از استعمال استیک اسید بر روی برآمدگی ها کمک می گیرند.
این کار باعث سفید شدن برآمدگی ها و واضح تر شدن آن ها می شود. اگرچه، این کار برای تشخیص زگیل مقعدی ضروری نیست.
معاینه این مسئله شامل یک معاینه داخلی به کمک ابزاری به نام آنوسکوپ برای جستجوی زگیل در داخل کانال مقعدی است.
گاهی نیز پزشک برای جستجوی سایر اشکال زگیل تناسلی، معاینه کامل ناحیه لگنی را انجام خواهد داد. در زنان، این معاینه شامل تست پاپ اسمیر نیز هست.
تشخیص می تواند به کمک نمونه برداری از زگیل نیز انجام شود. این روش در صورت عدم پاسخ زگیل به درمان اولیه به کار می رود.
بیشتر بخوانید: نمونه برداری HPV
نحوه درمان زگیل مقعدی
نوع درمان به تعداد و مکان زگیل ها، اولویت بیمار و تجربه پزشک بستگی دارد.
داروهای موضعی
درمان با داروهای موضعی، برای زگیل های بسیار کوچک یا محدود به ناحیه خارجی مقعد کافی است. در این حالت، لازم است از یک داروی تجویزی برای زگیل مقعدی استفاده شود.
کاربرد داروهای بدون نسخه در ناحیه مقعدی یا تناسلی نبوده و باید از استعمال آن ها پرهیز شود.
برخی داروهای درمان زگیل مقعدی، توسط پزشک و در مطب استعمال می شوند و بقیه را خود فرد می تواند در خانه استفاده کند.
کرم های موضعی عبارت اند از:
- ایمیکوئیمود
- پودوفیلوکس
- پودوفیلین
- تری کلرواستیک اسید
- بی کلرواستیک اسید
بیشتر بخوانید: درمان زگیل تناسلی
روش های درمانی دیگر
استفاده از روش های دیگر به شدت و مکان زگیل مقعدی بستگی دارد. این درمان ها عبارت اند از:
کرایوتراپی. این روش از نیتروژن مایع برای منجمد کردن زگیل ها استفاده می کند. پس از انجماد، زگیل ها جدا می شوند.
الکتروکاتری. در این روش، پزشک از جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل ها استفاده می کند.
لیزر درمانی. لیزر درمانی از انرژی حاصل از یک نور شدید استفاده می کند. معمولا از این تکنیک فقط در موارد پیچیده استفاده می شود.
در صورت وسعت زگیل ها، ممکن است درمان در چند مرحله انجام شود و در برخی موارد نیاز به جراحی است.
جراحی
برای زگیل های بزرگتری که به سایر درمان ها پاسخ نداده یا زگیل های مقعدی که در داخل کانال مقعد قرار دارند، جراحی موثرتر خواهد بود.
جراحی معمولا به صورت سرپایی انجام می شود. به این معنی که فرد پس از جراحی می تواند به خانه برود.
در طول عمل، جراح از یک ابزار مخصوص برای بریدن زگیل ها استفاده می کند. احتمالا فرد تحت بی حسی موضعی قرار می گیرد.
در صورت بالا بودن تعداد زگیل ها یا وسعت آن ها، ممکن است به بیهوشی عمومی یا نخاعی نیاز باشد.
پس از الکتروکاتری، کرایوتراپی یا جراحی، اغلب افراد تا چند روز احساس ناراحتی می کنند. برای کمک به رفع ناراحتی، گاهی پزشک، مسکن تجویز می کند.
توانایی انجام فعالیت های معمول به وسعت درمان بستگی دارد.
دورنمای بلندمدت زگیل مقعدی
این مشکل، تهدیدکننده نبوده و در اغلب موارد به سرطان تبدیل نمی شود. اگرچه، پایپیلوما ویروس انسانی می تواند در بدن ماندگار شده و باعث بازگشت زگیل مقعدی شود.
به منظور تحت نظر قرار دادن بازگشت زگیل، لازم است خصوصا در سه ماهه اول پس از درمان، قرار ملاقات با پزشک به طور منظم تنظیم شود.
نحوه پیشگیری از زگیل مقعدی
معمولا تست HPV توصیه نمی شود اما واکسن آن موجود بوده و می تواند تا 45 سالگی به افراد تزریق شود.
توصیه می شود که افراد در سن 11 یا 12 سالگی واکسینه شوند تا پیش از آغاز فعالیت جنسی نسبت به ویروس مصون شوند.
راه های دیگر برای کمک به پیشگیری از انتقال پاپیلوما ویروس انسانی و زگیل مقعدی عبارت اند از:
- پرهیز از تماس جنسی
- استفاده از روش های حفاظتی مانند کاندوم
- محدود کردن تعداد شریک های جنسی
اگرچه، روش های حفاظتی نمی تواند به طور کامل در مقابل پاپیلوما ویروس انسانی حفاظت انجام دهد و امکان ابتلا به این ویروس حتی با وجود یک شریک جنسی وجود دارد.
بیشتر بخوانید: واکسن زگیل تناسلی یا اچ پی وی
زگیل های مقعدی می تواند ناراحت کننده باشند، اما قابل درمان است. در صورت مشکوک شدن به ابتلا به زگیل مقعدی، گام اول، مراجعه به پزشک است. پزشک، فرد را معاینه کرده، تشخیص قطعی را اعلام می کند و بهترین برنامه درمانی را تجویز خواهد کرد.
برای دریافت نوبت ملاقات با پزشک اورولوژیست کلینیک یادمان دکتر علی حاجب از طریق شماره تلفن های زیر با کلینیک یادمان تماس بگیرید.
تلفن ثابت
تلفن همراه
آدرس:
تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک
