آسیب عصب رادیال یا عصب زند زبرین
آسیب عصب رادیال در سطح درونی دست به سمت پایین کشیده می شود و حرکت ماهیچه سه سر را که در پشت بخش فوقانی دست قرار گرفته است، کنترل می کند. آسیب به عصب رادیال ممکن است منجر به نوروپاتی رادیال شود، که فلج عصب رادیال نیز نامیده می شود.
عصب رادیال، مسئول باز کردن مچ و انگشتان دست است. همچنین، احساس را نیز در بخشی از دست کنترل می کند.
آسیب عصب رادیال ممکن است ناشی از ضربه فیزیکی، عفونت یا حتی تماس با مواد سمی باشد.
اغلب باعث بی حسی و خارش یا درد سوزنده می شود. همچنین می تواند بدون درد نیز باشد. این عارضه ممکن است باعث ضعف یا اختلال در حرکت دادن مچ، دست یا انگشتان شود.
در بسیاری موارد، در صورت درمان علت زمینه ای، این عارضه بهبود می یابد.
دلایل آسیب عصب رادیال
آسیب عصب رادیال، دلایل احتمالی زیادی دارد. شامل:
- شکستگی استخوان بازو
- خوابیدن، در حالتی که بازو، در موقعیت نامناسبی قرار گرفته است
- فشار ناشی از تکیه دادن دست روی پشتی صندلی
- استفاده نادرست از عصای زیر بغل
- افتادن روی دست یا وارد شدن ضربه به دست
- تحت فشار بودن مچ به مدت طولانی
شایع ترین دلایل آسیب عصب رادیال، شکستگی دست، استفاده بیش از حد از دست و حوادث ورزشی و کاری است.
وابسته به سطح آسیب، ممکن است فرد، پارگی کامل عصب رادیال را تجربه کند. این وضعیت می تواند باعث علائمی شود که مشابه آسیب های خفیف تر است.
پارگی عصب معمولا نیازمند ترمیم به وسیله جراحی است.
فعالیت های به خصوص، زمانی که تکرار شوند، می توانند منجر به آسیب عصب رادیال شوند.
حرکاتی که شامل حرکت های گرفتنی و نوسانی هستند، مانند ضربه زدن با چکش، می توانند منجر به آسیب عصب طی زمان شوند.
زمانی که عصب رادیال، روی استخوان های مچ و ساق، عقب و جلو می رود، احتمال گیر کردن، فشرده شدن یا کشیدگی عصب وجود دارد.
مسمومیت با سرب می تواند منجر به آسیب عصبی طولانی مدت نیز شود. در طول زمان، سرب می تواند باعث آسیب به سیستم عصبی شود.
عارضه های خاصی که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، ممکن است به یک عصب آسیب برساند.
بیماری کلیوی و دیابت ممکن است باعث التهاب، احتباس مایع و سایر علائمی شود که به نوبه خود می تواند منجر به فشردگی عصب شود. این امر می تواند عصب رادیال یا سایر عصب های بدن را درگیر کند.
علائم آسیب عصب رادیال
آسیب عصب رادیال معمولا باعث ایجاد علائم در پشت دست، نزدیک انگشت شست و در انگشتان اشاره و میانی می شود.
علائم شامل درد شدید یا سوزش و احساس غیر طبیعی در انگشت شست و سایر انگشتان است. تجربه بی حسی، خارش و مشکل در راست کردن دست، طبیعی است.
ممکن است فرد متوجه شود نمی تواند مچ و انگشتان خود را باز یا راست کند. این وضعیت، افتادگی مچ یا افتادگی انگشت نیز نامیده می شود و در تمام موارد دیده نمی شود.
تست و تشخیص آسیب عصب رادیال
اگر فرد تصور کند دچار آسیب عصب رادیال شده است، پزشک با پرسیدن در مورد علائم و زمان شروع آن ها، آغاز خواهد کرد. این کار ممکن است به یافتن علت آسیب کمک کند.
پزشک، معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد. او دست و مچ درگیر را بررسی خواهد کرد و آن ها را با دست و مچ سالم مقایسه خواهد کرد.
او از فرد می خواهد دست خود را باز کند و بچرخاند تا ببیند آیا آسیب، محدوده حرکتی را تحت تاثیر قرار داده است. همچنین پزشک، از فرد می خواهد مچ و انگشتان خود را باز کند تا هرگونه ضعف یا کاهش حجم عضلانی بررسی شود.
ممکن است پزشک، تست هایی را برای حذف سایر دلایل ایجاد علائم، توصیه کند. برای مثال، تست خون برای بررسی قند خون و سطح ویتامین و عملکرد کلیه و تیروئید، انجام می شود.
این تست ها، علائم عارضه های دیگری که با آسیب عصبی مرتبط است، مثل دیابت، کمبود ویتامین یا بیماری های کلیه و کبد را بررسی می کنند.
سی تی اسکن یا MRI می تواند بیماری های درون سر، گردن یا شانه ها را نیز که ممکن است منجر به فشار روی عصب رادیال شود، مورد بررسی قرار دهد.
ممکن است پزشک، دستور الکترومایوگرافی (EMG) و تست های هدایت عصبی را نیز بدهد. EMG، فعالیت الکتریکی در ماهیچه را اندازه گیری می کند.
تست هدایت عصبی، سرعت انتقال ایمپالس ها در طول عصب ها را اندازه گیری می کند. این تست ها می تواند به تعیین وجود مشکل در عصب یا ماهیچه کمک کند.
این تست ها همچنین آسیب دیدگی عصب رادیال را نشان می دهد.
در موارد بسیار نادر، ممکن است پزشک درخواست بایوپسی عصبی دهد. این کار شامل نمونه گیری کوچک از عصب و بررسی آن برای تعیین علت آسیب است.
گزینه های درمانی برای آسیب عصب رادیال
هدف درمان آسیب عصب رادیال، کاهش علائم، هم زمان با حرکت مچ و دست است. بهترین درمان به علت زمینه ای بستگی دارد.
در برخی موارد، علائم به آرامی خود به خود بدون مداخله از بین می روند. ممکن است پزشک، داروها یا درمان های دیگری را برای کمک به مدیریت علائم تجویز کند.
درمان اولیه
گزینه های درمانی اولیه متعددی وجود دارد، شامل:
- داروهای مسکن یا ضد التهابی
- داروهای ضد حمله یا داروهای ضد افسردگی تری سایکلیک (برای درمان درد)
- تزریقات استروییدی
- کرم ها یا پچ های بی حسی
- آتل
- فیزیوتراپی برای کمک به ایجاد و حفظ استحکام عضلانی
- ماساژ
- طب سوزنی
برخی افراد، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست را برای درمان آسیب عصبی برمی گزینند. این درمان شامل قرار دادن الکترودهای چسبی متعدد روی پوست نزدیک ناحیه درگیر است.
الکترودها یک جریان الکتریکی خفیف را با سرعت های مختلف، منتقل می کنند.
فیزیوتراپی برای ایجاد و حفظ استحکام عضلانی می تواند به بهبود عملکرد عصبی کمک کند. درمان ماساژی، گزینه دیگری است.
ماساژ می تواند بافت اسکار را تجزیه کند و پاسخ دهی عصب رادیال را بیشتر کند.
داروهای مسکن یا ضد التهابی می تواند به کاهش درد آسیب عصب رادیال کمک کند. تزریق کورتیزون به ناحیه درگیر می تواند درد را کاهش دهد.
کرم ها یا پچ های بی حسی نیز می تواند برای کاهش درد به کار رود، در حالی که همچنان اجازه حرکت را فراهم می کند.
استفاده از آتل برای ثابت نگه داشتن عصب نیز رایج است. این روش، مناسب ترین راه به نظر نمی رسد اما از آسیب دوباره عصب در حین ترمیم، پیشگیری می کند.
روش های درمانی دیگر مثل طب سوزنی و اصلاح ستون فقرات نیز یکی از گزینه ها است.
جراحی
اغلب افراد مبتلا به آسیب عصب رادیال، در صورت عدم پارگی عصب، پس از گذشت سه ماه از آغاز درمان، بهبود می یابند.
اما برخی نمونه ها در نهایت نیاز به جراحی دارند. اگر عصب رادیال گیر کرده باشد، جراحی می تواند فشار را از روی عصب بردارد.
اگر توده ای مثل تومور خوش خیم بر روی عصب رادیال وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن آن باشد.
هدف جراحی، ترمیم هرگونه آسیب به عصب است. گاهی، زمانی که به نظر می رسد عصب، ترمیم نخواهد شد، انتقال تاندون می تواند برای بازگرداندن عملکرد به حداکثر خود صورت گیرد.
پس از جراحی، نیاز است از آتل استفاده شود تا به آسیب یا تاندون منتقل شده اجازه ترمیم داده شود.
پزشک برای توان بخشی و بازگرداندن محدوده حرکتی و استحکام، بیمار را به یک فیزیوتراپ ارجاع خواهد داد.
چگونه می توان از آسیب عصب رادیال پیشگیری کرد؟
اگر از وارد کردن فشار طولانی مدت به بازو پرهیز شود، می توان از اغلب آسیب های عصب رادیال پیشگیری کرد.
لازم است از رفتارهایی که می تواند منجر به آسیب عصبی شود، مثل حرکات تکراری یا باقی ماندن در حالت های منقبض در حین نشستن یا خوابیدن پرهیز شود.
اگر فرد به حرفه ای مشغول است که نیازمند حرکات تکراری است، باید با استراحت و تعویض بین کارهایی که نیازمند حرکات مختلف است، از خود محافظت کند.
زمان بهبودی و دورنما
پیش بینی طولانی مدت آسیب عصب رادیال در آینده، بر اساس علت و شدت آسیب، بسیار متفاوت است. در اغلب موارد، امکان بهبود کامل وجود دارد.
روش های درمانی اولیه، عموما اغلب آسیب های عصب رادیال را طی 12 هفته ترمیم می کند.
اگر آسیب عصبی ناشی از یک عارضه پزشکی زمینه ای مثل دیابت یا اعتیاد به الکل باشد، باید در مورد چگونگی مدیریت علائم با پزشک صحبت شود.
افرادی که هنگام وقوع آسیب، جوان تر هستند و افرادی که آسیب های عصبی دیگری دارند، سریع تر از بقیه بهبود می یابند. در صورت نیاز به جراحی، بهبودی کامل می تواند از شش تا هشت ماه زمان ببرد.
بیشتر بخوانید: تشخیص و درمان عصب تحت فشار در انگشت دست
بیشتر بخوانید : تست نوار عصب سیاتیک
درصورتی که دارای علائم مشابه آسیب عصبی دست هستید با مراجعه به پزشک علت علائم خود را مشخص کنید و فورا در صدد درمان برآیید.
کلینیک یادمان با کادری مجرب در بخش مغز و اعصاب و با مدیریت دکتر بابک جلالیان آماده خدمات رسانی به بیماران آسیب های عصبی می باشد.
برای دریافت نوبت با شماره های زیر تماس بگیرید.
تلفن ثابت
تلفن همراه
آدرس:
تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک
